Biuro ludzi zagubionych recenzja

Ale tę książkę się dobrze i szybko czytało. Została tak lekko napisana, że wręcz płynęłam przez tę historię. I choć nie była ona lekka, bo jak można powiedzieć o zagubieniach ludzi, że to jest lekka sytuacja, to jednak naprawdę. Ta książka była taka lekka w swoim przekazie, że to aż miłe.
Książka została też napisana, można powiedzieć, że w nietypowy sposób. Bo pierwszy raz się spotkałam z tym, żeby to pomieszczenie było bohaterem. To było ciekawe doświadczenie. Ale nie tylko pomieszczenie, czyli Biuro, które prowadzi Klara, było tutaj bohaterem, ale właśnie też Klara, właścicielka kawiarni.
Kiedy Klara otwierała kawiarnię pod nazwą "Biuro ludzi zagubionych", nawet nie spodziewała się tego, że trafi do niej tak dużo zagubionych osób, bądź osób poszukujących tych zagubionych. Nie spodziewała się tego, że dla tych osób stanie nie ostoją, bohaterem, i że to u niej będą poszukiwać pomocy, nawet bardziej niż u policji.
Nie spodziewała się też, że sama będzie poszukiwać swoich zagubiony członków rodziny. Członków, którzy zmarli dawno temu, jednak dziewczyna nie może się z tym pogodzić.
Ta historia była bardzo poruszająca i jednocześnie pokrzepiająca. Bo z pozoru zwykła dwudziesto kilku letnia dziewczyna, przez podanie pysznego ciasta i zaparzenie aromatycznej kawy czy herbaty, potrafiła tak łatwo dotrzeć do wielu ludzi. Przez okazanie im życzliwości i zrozumienia zyskiwała wielką przychylność.
Nie zawsze jednak tak duża atencja była dla niej dobra. Miała swoje demony, które w zbyt wielkim rozgardiaszu o sobie przypominały, przez co dziewczyna wpadała w panikę i nie zawsze umiała sobie sama z nimi poradzić. Na szczęście miała dobrą przyjaciółkę i jednocześnie koleżankę z pracy, która wielokrotnie pomagała wrócić jej do stabilności. Dobrze jest mieć takiego człowieka, który ci pomoże. I tak właśnie wiele obcych ludzi traktowało Klarę.
Ale historia została też opisana z punktu widzenia innych osób, jak na przykład mamy Klary, czy stałej bywalczyni kawiarni, z tak zwanej "grupy wsparcia". Owa grupa składała się z osób, których bliscy także zaginęli i się nie odnaleźli i to właśnie w kawiarni odnaleźli swoje bezpieczne i spokojne miejsce.
A do tego cała akcja dzieje się w Gdańsku. Opisane są ulice, którymi sami możemy się przejść. Aż samemu chciałoby się pójść do tej kawiarni, bo klimat zdecydowanie przyciąga. Jak i sama książka.
Polecam, zdecydowanie polecam wam sięgnąć po tę książkę 🙂.