Kamienica pełna marzeń recenzja

To moje pierwsze spotkanie z autorką jaki i z Zosią. Zachęcona tym, że nie trzeba znać pierwszego tomu, aby sięgnąć po „Kamienicę pełną marzeń”, skusiłam się poznać twórczość Pani Ewy.
Zosia mieszka w jednej z gdańskich kamienic. Jest trochę wścibska i wszędzie jej pełno, ale ma złote serce i zawsze jest chętna do pomocy drugiemu człowiekowi. Dzięki temu, poznaje pana Eryka, który jest samotny i mieszka po drugiej stronie ulicy. W między czasie poznaje Kubę, który również wprowadza się do kamienicy, w której mieszka pan Eryk.
Ich pierwsze spotkanie nie zalicza się do udanych, ale Zosia nie należy do tych osób, które tak łatwo się zniechęcają. Z pomocą swojego psa Tobiego, udaje się jej nawiązać kontakt z Kubą, a ich relacja szybko staje się przyjacielska.
Zosia jest bardzo mądra i wygadana jak na swój wiek, dlatego potrafi porozumieć się z każdym i osiągnąć swój cel. Jej bystrość a przede wszystkim szlachetne serce sprawią, że te święta przyniosą wiele zmian i odmienią życie kilku osobom.
Zosia i Kuba to idealny odpowiednim „partners in crime”. Całym mózgiem każdej operacji jest oczywiście Zosia, ale gdyby nie Kuba, to nigdy nie wyrządziłaby tyle dobra i nie poznałaby tylu wspaniałych historii. Zosia to to taki cudowny promyczek i chodzący cud Bożego Narodzenia. Sama nie zdaje sobie sprawy z tego, jak wiele uczyniła dobra i rozsiała to dobre ziarnko bezinteresownej pomocy.
Bardzo ciepła, świąteczna opowieść o tym, że każdy z nas poszukuje szczęścia, szczególnie w tym cudownym, świątecznym czasie. Każdy znad potrzebuje miłości, aby moc żyć w szczęściu, a kluczem do niego jest miłość i chęć niesienia pomocy słabszym. Tylko okazując miłość i przekazując ją dalej możemy odnaleźć upragnione szczęście i dostać najpiękniejszy prezent jakim jest obecność drugiego człowieka.
Bardzo miło spędziłam czas w tej uroczej, gdańskiej kamienicy śledząc poczynania Zosi, która chociaż jest jeszcze dzieckiem to potrafi zawstydzić każdego dorosłego, swoim podejściem do życia - na pozór dziecinnym, ale jakże prostym i oczywistym w tym naszym „dziwnym świecie”.