Córka kata recenzja

Wojna trzydziestoletnia dobiegła swego końca. Długotrwała i wyniszczająca. Spowodowana przyczynami natury religijnej. Bawarskie miasteczko Schongau nadal podnosi się z popiołów. Zagrożenie epidemią, ciągły konflikt z konkurencyjnym miastem Augsburg, możliwość wykluczenia z szlaku handlowego... do tego dojść może jeszcze kolejny proces o czary. Gdy ruszy lawina procesów i egzekucji, nie będzie można już jej powstrzymać.
Nikt tak dobrze nie znam losów ludzkiej niedoli jak kat. To on bowiem zawsze stanowi koniec wielu tragicznych historii.

Jakuba Kuisl poznajemy gdy ma dwanaście lat i pomaga przygotować się ojcu, pełniącego obowiązki kata, do wykonania egzekucji. Chłopiec towarzyszy ojcu, to jedyny bowiem sposób aby wyuczyć się zawodu. Wydarzenia mają te miejsce jeszcze w czasie trwającej wojny. Następnie przenosimy się w czasie do momentu gdy to Jakub przejął już profesję ojca. Ma piękną córkę Magdalenę oraz bliźniaki Georg'a i Barbarę. To właśnie ten mały chłopiec imieniem George ma kiedy zostać kolejnym katem. Inna przyszłość czeka dwudziestoletnią już Magdalenę. Krwawa dziewka, tak określa się córkę kata. Nikt nie ma prawa jej tknąć. Dziewczyna lubi i potrafi czytać, nauczył ją tego jej ojciec, a i na tą umiejętność mężczyźni krzywo patrzyli w tamtych czasach. Podoba jej się młody przyjaciel ojca, syn miejscowego medyka - Simon Fronwiser. Młodzieniec chętni odwiedza dom kata, Jakub Kuisl posiada bowiem niezwykłą bibliotekę, a także tak rzadko spotykane księgi o tym jak działa ludzkie ciało, że Simon może o nich jedynie pomarzyć. Jego ojciec widzi w Jakubie swoistą konkurencje, miejscowy kat bowiem znany jest także z tego, że potrafi sporządzić wywary łagodzące różnego rodzaju ból a także objawy choroby.

Kiedy tym razem zostają odkryte zwłoki chłopca z szatańskim znakiem wytatuowanym na jego ciele, podejrzenie pada na Marte Stechlin. Kobieta jest miejscową akuszerką. Pomogła przyjściu już na świat wielu dzieciom. Na tą profesję także patrzy się krzywym okiem. Kobiety te znają wiedzę zakazaną, wiedzą także jak usuwać płód z ciała, gdy muszą ratować życie kobiety.
Jakub pamięta z opowiadań dziadka poprzedni proces o czary. Jeśli winowajca nie zostanie szybko odnaleziony i skazany, śmierć może ponieść wiele niewinnych kobiet. Jakub nie wierzy w winę Marty. Razem z Magdaleną i Simonem postanawiają dowiedzieć się prawdy, zanim los kobiety zostanie ostatecznie przypieczętowany.
Kto jeszcze odda swoje życie, nim znajdą prawdziwego sprawcę ?

Książka ta to prawdziwa gratka zarówno dla wielbicieli powieści historycznych jak i dla tych, którzy uwielbiają rozwiązywać tajemnice wraz z bohaterami. Z lektury "Córki Kata" czerpałam pełnymi garściami ogromne ilości wiedzy o życiu w tamtych czasach. Widać jak wiele czasu musiał poświęcić autor aby dotrzeć do tych informacji. Podziwiać pozostaje jak świetnie wykorzystał liczne z nich w odpowiednich momentach wplatające je w akacje. Bohaterowie to postacie żywe, autentyczne, długo zapadające w naszą pamięć, tak samo jak cała ta historia. Nie można z pełnym przekonaniem przewidzieć jej końca, ani nawet tego co zdarzy się w następnym rozdziale, więc zabawa podczas czytania jest wspaniała.
Dużo postaci jakie poznajemy, to osoby, które naprawdę żyły. Autor trzyma się faktów historycznych, aczkolwiek jestem mu bardzo wdzięczna za te, jak sam je określa w posłowie, "dramaturgiczne" odejścia od podań z tamtych czasów.
Ten thriller historyczny całkowicie zmienił moje zdanie na temat dynastii, której członkowie byli katami. Jakuba postrzegam bardziej jako rycerza, mimo iż nie mogę w pełni zaprzeczyć wykonywanej przez niego profesji.