Jeździec Miedziany (cz. 2/2) recenzja

Pewnego czerwcowego dnia Niemcy zaatakowali Związek Radziecki. Siedemnastoletnią Tatianę Mietanową rodzina wysyła na zakupy, aby kupiła dużo żywności na czas wojny. Niespodziewanie dziewczyna na przystanku spotyka oficera Aleksandra Biełowa. Jak się później okazuje mężczyzna zna jej siostrę Dasze, która jest w nim mocno zakochana. Aleksander jednak nie żywi do niej żadnych uczuć, a jego miłość pała do Tatiany, która odwzajemnia jego sympatię. Dla dobra Daszy ukrywają swoją miłość kamuflując ją zalotami Aleksandra, jak i "zauroczeniem" Tatiany Dmitrjem, żołnierzem i najlepszy przyjacielem Aleksa. Z czasem Tania dowiaduje się o przeszłości Aleksandra i o prawdziwej naturze Dmitrja, który za wszelką cenę chce być lepszy od przyjaciela pod każdym względem. Czy tak wiele przeciwności losu powstrzymają tych młodych w szczęściu i wiecznej miłości?

Zauroczeniami nad tą książką nie było końca. Pozytywnych recenzji również. Polecała mi ją mama, ciocia, kuzynki. A jaka jest moja opinia na temat "Jeźdźca Miedzianego"? Czytajcie dalej;)

Z początku książka mnie zdecydowanie rozczarowała. Przez te ochy i achy, postawiłam jej bardzo wysoko poprzeczkę. Nie ma co ukrywać, ale początek był dla mnie bardzo nudny. Bywały i momenty, kiedy po zaledwie kilku stronach traciłam cierpliwość i odkładałam ją na bok. Dopiero później zaczęło robić się o wiele ciekawiej. Końcówka to prawdziwe mistrzostwo romansu i zaskoczenia. Przez te ostatnie kilka set stron, nie mogłam się oderwać od tej książki. Coś pięknego. Liczne zwroty akcji, utrudnienia dla bohaterów i nowe domówienia oraz wątki spowodowały, że "Jeździec..." stał się zupełnie inną powieścią niż na początku, dlatego warto przeboleć i zacisnąć zęby na pierwsze 200 stron.

Wzajemna miłość Aleksandra i Tatiany jest dla mnie jedynie, niepowtarzalna i na swój sposób magiczna. Na pewno każda dziewczyna chciałaby znaleźć swojego Aleksandra, który by ją kochał i pomagał nawet w najtrudniejszych chwilach. Ideał mężczyzny, aż pozwolę sobie porównać go do wspaniałego Aleksieja z książki "Nadzieja" autorstwa Katarzyny Michalak. Ja jednak mam trochę inny gust co do książek i lubię kiedy są w niej jakieś intrygi, zdrady co urozmaiciło by ich tą wierną miłość, która mi się w pewnym sensie podobała, ale z coraz częściej przewracaną kartką wręcz nudziła. Brakowało mi tej nutki niewierności, z czego właśnie romanse słyną.

Książkę polecam nieco starszym czytelniczkom, gdyż pojawiają się w niej nieco bardziej pikantniejsze sceny niż całowanie. "Jeździec Miedziany" jest zdecydowanie warty wszelkiej uwagi. Romans napisany na bardzo wysokim poziomie, przybliżający jednocześnie życie podczas wojny w Związku Radzieckim. Polecam;)