Jeździec Miedziany recenzja

Gdybym miała streścić na krótko tę książkę, to brzmiało, by to tak "Wow, co to było?" w pozytywnym znaczeniu.

"Jeździec Miedziany" krążył nade mną od lat. Broniłam się przed nim, ponieważ, nie przepadam za tematyką wojenną. Ale Nowy Rok, nowa ja, prawda?

Książka zaczyna się niewinnie- siedemnastoletnia Tatiana wstaje, by dowiedzieć się z radia, że wybuchła wojna. Że Niemcy zaatakowali Rosję. Tatiana traktuje to na początku jak "nowy rozdział w życiu". Jej nastawienie zmienia pewien Aleksander- żołnierz, którego spotyka na przystanku. Ulegają swojemu urokowi już od pierwszego wejrzenia. Ich relacja jest spokojna, oddają się spacerom i rozmowom. Wszystko się zmienia, gdy starsza siostra Tatiany, Dasza przyprowadza Aleksandra do domu, by przedstawić go jako swojego ukochanego. Tatiana jest rozdarta- z jednej strony chciałaby poczuć się szczęśliwa z "Szurą", z drugiej strony nie chce łamać serca swojej siostrze. Od tej pory Tatia, Szura i Dasza trwają w bardzo dziwnym trójkącie. Całości z pewnością nie ułatwia trwająca wojna.

Paullina Simons nie owija niczego w bawełnę- przedstawia wojnę taką, jaką jest. Będziemy mieli styczność z chorobami, wynikającymi z głodu, czy samą śmiercią głodową; kradzieżami, bombardowaniem i przede wszystkim śmiercią.

Książka wciąga od pierwszych stron. Na początku możemy odebrać wrażenie, że Tatiana jest bardzo niedojrzała, ale główna bohaterka dorasta z kolejnymi rozdziałami książki. Aleksander też nie jest tylko zwykłym żołnierzem, ale odkrycie tego zostawiam wszystkim czytelnikom. Ich relacja jest przeładowana emocjami i obiecuje wam, że nie raz uronicie nad nią łzy. Samą książkę udało mu się skończyć w trzy dni! A przecież mówiłam, że nie lubię gatunku wojennego!

W całej powieści przewija się wątek "Jeźdźca Miedzianego". Jest to dzieło Aleksandra Puszkina. Ale co on ma związanego z naszymi bohaterami? Tego przekonacie się sami.

Książkę bardzo gorąco polecam i żałuję, że sięgnęłam po nią dopiero teraz. Jest to pierwsza część trylogii o Aleksandrze i Tatianie, kolejna czeka już u mnie na półce.

Miłego czytania!