Zadra recenzja

Moja pierwsza książka tego autora z tego co widzę wchodząca w skład serii o Bernardzie Grossie.

Akcja rozgrywa się w ciągu kilku dni. Już na początku książki napięcie sięga zenitu i zostajemy wprowadzeni w meritum: 

„Kość leżała w wysokiej, pożółkłej trawie, tuż przy pniu sosny. Kilka metrów dalej, pod osłoną cienkich witek rozłożystego krzewu, komisarz Bernard Gross dojrzał czaszkę. Spoczywała w cieniu, na prawym boku, zwrócona do policjanta przodem. Widział głęboką czerń oczodołów i jamy nosowej. Brakowało żuchwy.”

Według mnie, ciekawe w kryminałach jest również to, że możemy podejrzeć przez dziurkę od klucza pracę policji:
„Obok walizek, na niewielkim rozkładanym krześle, stał spory karton, do którego trafiły fragmenty szkieletu nieznanego mężczyzny. Gross podszedł i włożył lateksowe rękawiczki, a następnie podniósł czaszkę na wysokość oczu. Obracał długo i pod różnymi kątami, aż w końcu spojrzał w czarne oczodoły. Wyczuwał zgrubienia i chropowatości na części potylicznej. Krawędź łuku brwiowego odznaczała się sporą wypukłością. Ale było też coś, co go zastanowiło. Czuł się tak, jakby trzymał w dłoniach wielkie, nawoskowane jabłko. Kości czaszki pokrywał tłustawy nalot. Odłożył ją i wyjął kość udową. Tę również pokrywała taka sama gładka warstwa. Gross z łatwością przejechał palcem wskazującym wzdłuż kości, w kierunku nadkłykci.”

W trakcie czytania okazuje się, że nasz komisarz pracoholik ma skomplikowaną przeszłość osobistą a mianowicie żonę leżąca już od 10 lat w śpiączce w hospicjum i kochankę bibliotekarkę: 
„Gross pobiegł wzdłuż skrzydła obiektu dla śpiochów, jak nazywano osoby pozostające w śpiączce. Schował się na parterze i odsapnął. Wszedł na pierwsze piętro i skierował się do pokoju, w którym od lat przebywała jego żona. Przystanął w progu zaskoczony, bo na łóżku tuż przy drzwiach leżała młoda kobieta, krótko ostrzyżona korpulentna szatynka, którą widział pierwszy raz. W jej czaszce, po prawej stronie, było spore, nieregularne wklęśnięcie, w którym układał się teraz złowrogo półcień. Oczy miała przymknięte, a w otwartych ustach połyskiwały dwa duże siekacze.
Zamknął za sobą drzwi, podszedł do łóżka Agnieszki i oparł dłoń na jej stopach ukrytych pod grubą warstwą kołdry i zielonego koca. Leżała na boku, zwrócona do okna i drzwi balkonowych. Martwy wzrok miała utkwiony w szybie, po której jedna za drugą uciekały zygzakami krople deszczu. „

Strasznie płakałam przy scenie ze starszym, schorowanym małżeństwem w kamienicy. Brawa dla autora za tak odmalowane emocje.

Książka bardzo mi się podobała, nie ma nudy, szybko się czyta, oczywiście cały komisariat sztampowo tylko pije kawę i odżywia się hot-dogami ze stacji benzynowej a policjanci i policjantki uprawiają seks na biurku w godzinach pracy :)). Zakończenie jest zaskakujące.. mega polecam niezdecydowanym