Zbrodnia i kara recenzja

Zbrodnia i kara to temat przewodni opowiadań, z którymi postanowili się zmierzyć najpopularniejsi pisarze, którzy mają na swoim koncie kilka czy kilkanaście książek z gatunku. Żadnemu z nich tematyka zbrodni nie jest obca. Tym razem siedmioro autorów bestsellerowych kryminałów miało się zmierzyć z tematem jednej z najsłynniejszych powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodni i kary”. Książka jest uznawana za kultową czy wręcz klasyczną. Każdy zna ten tytuł i z pewnością niejeden ją czytał w różnym okresie swojego życia. Jak poradzili sobie z nią mistrzowie współczesnej literatury? Myślę, że całkiem nieźle. Wszyscy podołali zadaniu i napisali opowiadania, w których wykorzystany jest temat przewodni istniejący w tytule powieści. Czy udało im się nawiązać do książki rosyjskiego mistrza? Z tym już było gorzej. W niektórych
opowiadaniach czuć ducha pierwowzoru, w innych, no cóż, mam wątpliwości czy sięgnęli po tę lekturę przed przysłowiowym, wyciągnięciem pióra. Jednak mogę się mylić, gdyż sama tę powieść czytałam jeszcze w poprzednim wieku🙃.

Opowiadania stanowią ciekawy zbiorek tematyczny. Widać zróżnicowanie równie pod względem charakteru, stylu, czy akcji. Dla mnie najbardziej dynamiczne, a może raczej ciekawe były mininowelki Pana Adriana Bednarka i Marcelego Mossa. Najmniej przekonała mnie twórczość Marka Stelara i Marcelego Woźniaka. Myślę, że najbardziej odstawały od całości, chociaż akurat one najpełniej zbliżyły się do wyzwania.

Całość czyta się bardzo przyjemnie, każdy z autorów przedstawił bowiem, bardzo ciekawą i niebanalną historię, udowadniając, że nie ma zbrodni bez kary. Wymierzona kara może mieć różny charakter. Najczęściej jest to więzienie czy wyrzuty sumienia, często prowadzące do obłędu lub samobójstwa. Tak jak różne są zbrodnie i powody ich popełnienia, tak różni są sami sprawcy.

Uważam, że ten zbiorek opowiadań to był świetny pomysł, a dobór autorów trafiony w dziesiątkę. Każdy z artystów miał coś do zaoferowania czytelnikowi. Ja po przeczytaniu tej antologii czuję się usatysfakcjonowana.

Muszę się przyznać, że nie przepadam, za taką formą literacką. Wolę, kiedy książka stanowi jedno, spójne dzieło jednego lub kilku artystów tworząc kontynuację. Jednak to, co przeczytałam, choć nie wpisało się w moje literackie gusta, to sprawiło mi ogromną frajdę.

Zachęcona wszystkich do sięgnięcia po tę lekturę.