Królestwo Przeklętych recenzja

Emilia zgadza się zostać żoną księcia Pychy, aby przełamać ciążącą na nim klątwę. Na Piekielny Dwór ma ją odprowadzić Pan Gniewu. Dziewczyna zostaje uwikłana w kolejne intrygi i zasady rządzące tym światem.
Czy prawda, która powoli wychodzi na jaw, doprowadzi ją do mordercy siostry?

Ten tom jest zdecydowanie lepszy od poprzedniego! Intrygi się zagęszczają, a przeniesienie akcji na książęce dwory dodaje wyjątkowego klimatu. Rośnie też napięcie między bohaterami i ich fascynacja sobą. Odkąd dostaliśmy więcej interakcji z Gniewem, częściej uśmiechałam się nad całą fabułą. Jest tu sporo pikanterii, ale ani razu nie czułam zażenowania.

Emilia również przeszła lekką przemianę. Początkowo przestała mnie irytować, zaczęła planować swoje posunięcia, a nawet miałam nadzieję, że ją polubię.

Niestety nadal mamy do czynienia z nadmierną opisowością. Mam wrażenie, że w tej serii autorka albo nie potrafi, albo nie chce wpleść bardziej rozbudowanych dialogów. A przecież relacje między braćmi czy interakcje Emilii i Gniewu aż proszą się o sarkastyczne wymiany zdań! Tymczasem dialogów jest niewiele, a całe strony potrafią być poświęcone opisom miejsc lub rozważaniom głównej bohaterki, co ponownie zepsuło odbiór jej postaci. Liczba absurdalnych pomysłów na rozwiązania zagadek, z którymi Emilia musi się mierzyć, jest kosmiczna. Nagle dostaje „olśnienia” i staje się wszechwiedząca, co bywa frustrujące.

Na szczęście ilość plot twistów na koniec była świetna. Pojawiło się wiele pytań, ale część odpowiedzi zaspokoiła ciekawość. Przyznaję, że ostatnie 100 stron czytałam bez przerwy – elementy fabuły zaczęły wskakiwać na swoje miejsce, akcja nabrała dynamiki, a rozwiązania były satysfakcjonujące.

Zauważam natomiast lekką, na razie jeszcze nieirytującą, schematyczność tej serii i całego uniwersum. Mam nadzieję, że Kerri Maniscalco wyłamie się z tego w kolejnym tomie „Princes of Sin”. Inaczej mój zachwyt tym światem może mocno osłabnąć. Liczę, że kolejny książę Piekła będzie postacią zbudowaną inaczej – nie tylko odróżniającą się przypisanym kolorem, symbolem i nazwą grzechu, który nim przewodzi.
Dajcie mi głębię!

3.75/⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️