Misja Sennara recenzja

Tyran rośnie w siłę. Tajemniczy okupant metodycznie zagarnia kolejne skrawki niepodległych ziem, niszcząc wszelką nadzieję.
Nihal rzuca się w wir bitew, pragnąc ocalić resztki wolności.
Tymczasem Sennar ma samotnie odnaleźć zaginiony świat i sprowadzić posiłki do walki. Nie wie, czy wróci, ani jakie sekrety czekają na niego po drodze.
Czy młody czarodziej zdoła znaleźć sojuszników w swojej misji?

Drugi tom serii przyjmuje formę przeplatającej się narracji – śledzimy zarówno Nihal, jak i Sennara, a ich losy rozwijają się równolegle. O ile wyprawa Sennara była dla mnie pasjonującą przygodą, o tyle wątki Nihal początkowo nieco rozczarowywały. Tempo zwolniło, a jej historia opierała się głównie na ciągłym ganianiu po lesie tam i z powrotem – raz pakowała się w tarapaty, by chwilę później kogoś z nich ratować. Zabrakło mi natomiast głębszego rozwinięcia relacji ze smokiem. To stworzenie miało stać się jej codziennym towarzyszem, a jednak autorka nie poświęciła zbyt wiele miejsca na ich wspólną naukę i budowanie więzi. Chociaż smoki pełnią w tej historii rolę drugoplanową, to przynajmniej jeden rozdział poświęcony ich relacji wzbogaciłby opowieść.

Jednak gdy fabuła nabrała dynamiki, powrócił poziom, który tak zachwycił mnie w poprzednim tomie.

Odkrywanie sekretów, enigmatyczny starzec z lasu, wrogowie na polu bitwy, przemilczenie pewnych prawd przez jednego z bohaterów – co nawet mnie zabolało… To był plot twist, który wbił mnie w ziemię. Tak bardzo nie chciałam w to wierzyć, że nawet gdy dostałam wskazówkę w tekście, z premedytacją ją ignorowałam.

Za to Sennar zaskoczył mnie swoją wielowymiarowością. W pierwszym tomie sądziłam, że jego rola pozostanie raczej drugoplanowa, a tymczasem zyskał prawdziwą przestrzeń do rozwoju. Ma w sobie charyzmę, która czyni go postacią niezwykle angażującą, a jego determinacja i oddanie sprawie imponują. Nie walczy mieczem – jego bronią są rozum, dyplomacja i magia. A świat, do którego dotarł, poruszył moją wyobraźnię o wiele bardziej niż jakiekolwiek miejsce z poprzedniego tomu.

Nie ukrywam, że druga część miała swoje momenty stagnacji, ale obroniła się morską wyprawą i wzrastającą intensywnością wydarzeń. Ostatecznie pozostawiła mnie z uczuciem satysfakcji.

3.75/⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

#liciatroisi #kronikiświatawynurzonego #premiera #brats #bookstagram