Szeptacz recenzja

Jakiej premiery w tym roku wyjątkowo niecierpliwie wyczekiwaliście?

Ja właśnie „Szeptacza” Alexa Northa. Gdy w końcu do mnie dotarł, od razu wzięłam się do czytania, a wszystkie inne ważne czynności odeszły w cień. Oczywiście miałam obawy, czy powieść, której wszędzie jest pełno rzeczywiście spełni moje oczekiwania. Czy faktycznie ta historia jest tak dobra?

Jest więcej niż dobra, jest rewelacyjna i zdobyła miano najlepszej przeczytanej przeze mnie książki w tym roku. Trochę było tych świetnych powieści, ale to właśnie „Szeptacz” absolutnie dopasował się do mojego czytelniczego gustu, uwiódł mnie i pozostawił z książkowym kacem. Czytało się błyskawicznie, jednak pragnęłam odwlec nieuchronne zakończenie. Rozgościłam się w tym tajemniczym, mrocznym i nieco strasznym świecie. Otoczyła mnie duszna atmosfera, oczarował specyficzny, ale zdecydowanie niepowtarzalny klimat. Dlatego też nie chciałam kończyć tej niesamowitej przygody.

„ Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem. Jeśli na dwór wyjdziesz sam, złego pana spotkasz tam. Jeśli okno uchylisz choć trochę, pukanie w szybę usłyszysz przed zmrokiem. Jeśli jesteś sam i miewasz się źle, pan Szeptacz na pewno odwiedzi cię.”

Szczerze powiedziawszy jestem cykorem. Nie oglądam horrorów, bo zwyczajnie się ich boję. Po nich moja nieokiełznana wyobraźnia kreuje przeraźliwe obrazy. Powieść Alexa Northa potrafi sprawić, że włos zjeży się na głowie. Bałam się, paranormalne wątki wcale nie sprawiały, że czułam się spokojniejsza, wręcz przeciwnie, skutecznie budowały napięcie. Kim była dziewczynka z którą rozmawiał Jake? I dlaczego tylko on ją widział?

Narastający niepokój towarzyszący bohaterom, sprawiał że powieść zbudziła we mnie wiele emocji. Zdecydowanie nie da się przy niej nudzić. Spodobał mi się również sposób wykreowania postaci. Każdy zmaga się z demonami przeszłości, czy też lękami nieokreślonego pochodzenia. Nikt nie jest idealny, dlatego też bohaterowie łatwo wzbudzają sympatię i w myślach im kibicujemy.

Przypuszczałam, że zakończenie również będzie na wysokim poziomie i całe szczęście nie pomyliłam się. Można nawet uronić łezkę ze wzruszenia, co jest raczej rzadko spotykane w mrocznych thrillerach.
Chcę jeszcze panie Alexie, właśnie takich historii potrzebuję, właśnie czymś takim żywi się mój czytelniczy głód!