Przyszedłem do ciebie, ale cię nie zastałem recenzja

Antonio Tabucchi, włoski mistrz krótkiej formy, którego opowiadania przetłumaczono na wiele języków, cieszył się niegdyś popularnością również wśród polskich czytelników. Pamięć o tym wielkim twórcy i jego dziełach przywraca znakomity wybór najlepszych zdaniem tłumaczki Joanny Ugniewskiej opowiadań tego autora zebranych w książce pt. „Przyszedłem do Ciebie, ale Cię nie zastałem. Opowiadania wybrane”, która ukazała się w ofercie Państwowego Instytutu Wydawniczego w ramach serii Proza Światowa.

W tym na pozór nieco ascetycznym wyborze znajdziemy utwory wyselekcjonowane z aż 5 tomów opowiadań Tabucchiego, opublikowanych wcześniej w Polsce oraz teksty zupełnie nieznane do tej pory polskiemu czytelnikowi. Taki zamysł tłumaczki pozwala Nam po latach, niejako na nowo docenić niebywały talent autora biegłego w posługiwaniu się słowem, obeznanego z kanonem literackim i świadomego, że wszystko, co otacza człowieka, może stać się tematem dla literatury.

Proza Tabucchiego wraz z każdym kolejnym zbiorem przywołanym na kartach tej książki zmienia się, dojrzewa i przeobraża zupełnie jak jej bohaterowie reprezentujący różne kraje, środowiska czy profesje. Niezmienna pozostaje jednak ich bezpośredniość, wrażliwość i chęć snucia opowieści, czasem inspirowanych codziennym doświadczeniem, a czasem onirycznych, wyśnionych przez literackie postacie czy twórców, których dzieła znamy i podziwiamy. Bywa, że narracja oddaje głos postaciom marginalizowanym lub świadomie pozbawionym dotąd głosu. Taki jest Minotaur ze „Snu Dedala, architekta i lotnika”, którego kreacja u Tabucchiego rzuca nowe światło na postać ze znanego kreteńskiego mitu.

Cenne dla czytelnika są także dwa posłowia: od autora i tłumaczki, będące przydatnymi wskazówkami do dalszej recepcji prozy Tabucchiego. Pozwalają one sięgnąć w głąb warstwy narracyjnej, pochylić się nad istotą literatury i zwrócić uwagę na niuanse, które być może umknęły Nam w trakcie lektury poszczególnych historii.

Niezależnie od tego, czy przyjmują formę wyznania, czy też listu, opowiadania Tabucchiego po prostu warto znać, bo to proza najwyższych lotów, którą gorąco Wam polecam.