Jaskinie umarłych recenzja

Po jakie gatunki najchętniej sięgacie w takie jesienne, ponure dni ?

“Na przeszłość nie mamy wpływu, a i o przyszłości nie decydujemy w pełni sami.”

Polska. Jelenia Góra.

Wiedzieliście, że to rejon bogaty w rozmaite jaskinie ? Ja nie miałam pojęcia. W sumie często nie doceniamy naszego kraju, w którym jest pełno pięknych i ciekawych miejsc. Choć pewnie jaskinie, w których znajdują się zbeszczeszczone zwłoki, tracą na atrakcyjności … Czy wręcz przeciwnie ?

Carmen Rodrigez to profilerka, kobieta, która jak nasuwa nam samo brzmienie imienia i nazwiska, pochodzi z Hiszpanii. I właśnie przeprowadziła się do Polski. Z początku wydaje się, że ucieka przed dość negatywną opinią jaką sobie wyrobiła w tamtejszej policji, licząc, że tu będzie anonimowa. Ale autorka by trzymać nas w napięciu i zachować spowijającą od samego poczatku tę historię, aurę tajemniczości, powoli zapoznaje nas ze szczegółami życia Carmen i prawdziwym powodem jej przeprowadzki. Celem, który Was zaskoczy, który da Wam do myślenia, bo wraz z bohaterką do końca nie będziecie pewni za kogo ja uznać, ile ma za uszami, do czego jest zdolna…

Ale z pozoru głównym wątkiem tej książki jest morderca - tzw . Jaskiniowiec. Albo cała gromada takowych, bo znalezione na starcie zwłoki kobiety pozbawionej w wyjątkowo brutalny sposób, macicy, to nie jedyne na jakie trafią osoby prowadzące śledztwo. Ale choć są cechy wspólne tych morderstw, to nie brak też rozbieżności nasuwających myśl, że dokonały ją różne osoby. Kto w rzeczywistości okaże się sprawcą i czym ta osoba bądź osoby, kierowały się dokonując danych zbrodni ?

Mroczna aura za oknem sprzyja sięganiu po równie mroczne książki, łatwiej wczuć się w klimat, dać się porwać fikcji stworzonej przez autora czy autorkę. W tym przypadku jest to moje pierwsze spotkanie z piórem Katarzyny Wolwowicz ale z pewnością nie ostatnie. Sceptycznie z początku podeszłam do stworzonej przez nią bohaterki - Carmen. Ale sama autorka wykreowała ją w taki sposób, że ciężko ją zrozumieć i jej zaufać, tym bardziej, że kobieta sama nie wie co się z nią dzieje, ma wrażenie, że popada w swego rodzaju obłęd. Paranoja czy psychoza ? Nikt nie ma pewności. Zrozumiałe jest dlatego chłodne podejście do nowej koleżanki z pracy, Borysa Szyka ale też i jego trudno polubić. Szowinista i chwilami po prostu cham, jednak niezaprzeczalnie ma nosa do spraw przy których pracuje, jest spostrzegawczy i inteligentny. Z tego też powodu zaczyna węszyć wokół Carmen. Co wygrzebie ? Zostaną wrogami czy sojusznikami ?

I tak oto mamy dwa wątki, wg żaden z nich nie jest drugoplanowy i oba niesamowicie ciekawią. Rozwiązanie zagadek, odkryte intrygi i szokujące zakończenie, usatysfakcjonuje każdego wielbiciela takich książek. A ja chcę więcej i muszę jak najszybciej dopaść kontynuację : “Dom utraconych”.

Świetna książka, lepsza niż się spodziewałam w sumie, bardziej zawiła i nieprzewidywalna, a to bardzo istotne w thrillerach. W tych najlepszych. Polecam ! I dziękuję za egzemplarz do recenzji.