Jak oddech recenzja

Leo przygnieciony codziennością dokonuje napadu na niewielką kawiarnię. Ofiarą pada Hania. Dziewczyna w pierwszej chwili nie zdaje sobie sprawy co się dzieje. Ostatecznie jednak oddaje zawartość kasy fiskalnej i własną biżuterię. Chłopaka dopadają wyrzuty sumienia, ale czy to tylko fakt popełnienia przestępstwa, czy czar jaki rzuciła na niego młoda kelnerka? Chce zwrócić łupy, jednak niespodziewa się do czego zdolna jest ta dziewczyna. Los zgotował dla tej dwójki inny plan...

Początkowo zamierzałam zacząć czytać od pierwszej części "Jak powietrze" jednak okazało się, że nadal nie ma jej na Legimi, a egzemplarza papierowego nie posiadam. Wiedząc, że można te książki czytać niezależnie zabrałam się więc za drugi tom. I muszę przyznać, że dobrze się stało. Po lekturze mam niestety bardzo mieszane uczucia. Jednocześnie w końcu uświadomiłam sobie, że literatura new adult jest już nie dla mnie. Ta powieść jest sklasyfikowana jako obyczajówka/romans, ale według mnie powinno być zaznaczone, że dotyczy to "młodych dorosłych". Zabrzmię teraz jak jakaś stara baba 😄, ale po prostu ogólna tematyka, problemy tak młodych bohaterów nie wywołują we mnie już większych emocji jak było to jeszcze parę lat temu. Wręcz przeciwnie, niektóre sceny mnie zwyczajnie irytują lub nudzą. Moja subiektywna ocena będzie więc lekko krzywdząca i zdaję sobie z tego sprawę, jednak nie będę się dla zasady sztucznie zachwycać.

Przeczytałam, zakończenie rzeczywiście jest mocne i wzruszające jednak to co je poprzedzało nie do końca trafiło w mój gust. Nie była to powieść, którą czytałam z zapartym tchem, ściskając kciuki i kibicując głównym bohaterom.

Żeby jednak nie było tak negatywnie to muszę pochwalić za kreację głównej postaci męskiej. Leo to bardzo mocno zarysowany bohater. Mimo młodego wieku doświadczył wiele zła, które go zahartowało i w pewien sposób ukształtowało. Walczy sam ze sobą, nie zawsze podejmując właściwe decyzje.

Fabuła przepełniona jest bólem. Bardzo mocno odczuwa się niesprawiedliwość, która drąży dusze bohaterów i napędza ich do działania.

Mam jeszcze jedno "ale" dotyczące okładki. Jest dosłownie obsypana ostrokrzewem co sugerowałoby tematykę świąteczną. Jest zima, śnieg, mróz, ale świąt tu nie uświadczycie. To nie ta estetyka, a główny wątek jest od niej daleki. Wiele osób może to totalnie zmylić przez co również rozczarować.

I co ja mam Wam więcej napisać? Chyba tylko tyle abyście nie sugerowali się moją opinią. Książka nie jest zła, jednak zwyczajnie nie sprostała moim oczekiwaniom. Zdecydowanie wolę historie dotyczące dojrzalszych bohaterów, tym bardziej jeśli główny wątek ma dotyczyć romansu.