Jak oddech recenzja

Cudownie było poznać dalsze losy Dominika i Oliwii, zobaczyć jak potoczyło się ich życie. Tym razem jednak to nie na nich skupia się fabuła. To Hania siostra Dominika jest główną bohaterką powieści. Ta mała, rezolutna dziewczynka z poprzedniej części, wyrosła na piękną młodą kobietę, która studiuje i dorabia sobie w kawiarni. Niedawno straszna choroba zabrała miłość jej życia i próbuje się jakoś pozbierać. Na szczęście może liczyć na wsparcie rodziny, a szczególnie opiekuńczego brata bliźniaka, Kacpra. Pewnego wieczoru pada ofiarą napadu, który odmieni nie tylko jej życie.

Nie wiem, czy będę umieć wyrazić słowami, co czułam, czytając tę książkę. Chyba tylko ten, kto przeżył podobną tragedię, utratę męża, przyjaciela czy dziecka potrafi sobie wyobrazić ten ogrom emocji, z którym zmagają się bohaterowie. To bardzo trudna, ale przepiękna historia o dwójce młodych, poranionych ludzi, których przewrotny los stawia na swojej drodze. Nie bez powodu…

,,Kiedy jestem z tobą, naprawdę wierzę, że potrafię latać i po raz pierwszy ufam, że moje skrzydła mnie nie zawiodą, kiedy wreszcie zdecyduję się skoczyć.”

Hania i Leo są przykładem, że po burzy wychodzi słońce i choć czasem ciężko w to uwierzyć, czas leczy rany. Byli dla siebie jak oddech, potrzebowali się jak powietrza.

,,Jak oddech” to opowieść o ciężkiej chorobie, bólu, radzenia sobie ze stratą i miłości, która przychodzi w najmniej spodziewanym momencie. Pokazuje do czego, może doprowadzić desperacja, bezsilność i strach o drugą osobę.
Niech was nie zwiedzie okładka, bo nie jest to świąteczna, ale bardziej zimowa opowieść.
Wspaniale spędziłam czas z tą książką, były łzy, ale i momenty, kiedy nie sposób się było nie uśmiechnąć. Ogromnie polecam wam ją przeczytać. Zapewniam, że na długo pozostanie w waszych głowach i sercach. Ja bardzo chętnie przeczytałabym opowieść Kacpra, bo w obu książkach odgrywa drugoplanową postać, a zasługuje na to, żeby dostać swoją historię. Droga autorko, czekam na ciąg dalszy i myślę, że nie tylko ja.