Jak nakazuje ciemność recenzja

Drugi tom trylogii o mrocznych sigilach, na który bardzo czekałam.
I się nie zawiodłam! Wow ile tu się działo!

Akcja była dynamiczna, fabuła wypełniona po brzegi ale nic nie było tu zbędne, wszystko w punkt jak należy.
Pełen obraz sytuacji ale bez znużenia czy zbędnych słów, tak jak lubię.

Rayne musi mierzyć się ze swoimi wyborami, wciąż trwa walka serca i rozumu.
Kto zwycięży?

Nowe postacie, nowe przygody, to samo niebezpieczeństwo i ta sama miłość...
Czy Lord Mirroru naprawdę jest w stanie odciąć się od Rayne?

Nie powiem, były momenty, gdzie serce bolało a łzy kołysały się niebezpiecznie chcąc się wydostać z oczu.
Kapitalna kreacja bohaterow i ich emocji, które autorka umiejętnie przekazała nam, czytelnikom.

Nie mogłam się oderwać od lektury, wciągnęła mnie do świata, w którym nasza bohaterka musi stanąć między władzą a buntownikami, próbując połączyć ich interesy.

Czy to się uda?
Co zrobi Lord Mirroru, gdy na jaw wyjdzie prawda o jego matce?

Magia, intrygi, tajemnice i nuta romansu - to wszystko tu znajdziecie a ja chcę więcej, więcej i więcej.
Z dużą niecierpliwością będę czekała na ostatni tom, chociaż bardzo mi zależy poznać zakończenie tej historii tak samo bardzo nie chciałabym się rozstawać z jej bohaterami.

Przyznam, że nie spodziewałam się niektórych wydarzeń, między innymi nowego powiernika, na pewno nie w taki sposób.
Zaskakujące zwroty akcji i dynamizm sprawiają, że płynnie bez wytchnienia przechodzimy przez wszystkie strony a na końcu zostaje na nas zrzucona bomba.

W tym tomie mamy szansę na powroty do przeszłości, bowiem poznajemy losy rodziców głównych bohaterów, od ich dzieciństwa przez późniejszy okres.
Od miłości do nienawiści aż przechodzimy do teraźniejszości, następne pokolenie powierników, znów dwa rody, które się przyciągają niczym magnes.

Ray pragnie znaleźć ósmego sigila, jednak na jaw wychodzą pewne fakty i dziewczyna już nie jest taka pewna, czy dobrze postępuje.

Mnóstwo emocji dostarczyła mi ta książka i chylę czoła autorce za tak wspaniałe romantasy, gdzie romans nie przyćmiewa fabuły a jedynie ją wzbogaca, dodając wiarygodności.