Bezkarny recenzja

Gryczany gofr z masłem orzechowym w rękę i wyruszamy do Lasu Kabackiego śladami głównych bohaterów najnowszego thrillera Remigiusza Mroza...

Już od momentu przeczytania zapowiedzi nie mogłam doczekać się tej książki, a to ostatnimi czasy zdarza się rzadko (nawet jeśli chodzi o Chyłkę 😂). Czarujący uwodziciel, który stalkuje kobiety, manipuluje ich uczuciami, a w konsekwencji wykorzystuje na różne sposoby, pozostając przy tym absolutnie nieuchwytny.

Bezkarny.

Obawiałam się narracji pierwszoosobowej, a tutaj mamy do czynienia z aż trzema jej perspektywami. Wypadły świetnie. Relacje stalkera - o nietypowym imieniu: Norwid - ofiary oraz byłego męża jednej z oszukanych kobiet płynnie się ze sobą mieszają, konstruując zgrabną, acz zawiłą historię, w której nie brakuje zwrotów akcji, bezwzględnych manipulacji, przemyślanych kroków, ale też gry na emocjach.

Moje myśli często uciekały w kierunku pytania:

Jak łatwo dać się zmanipulować przy odrobinie zainteresowania ze strony drugiej osoby. Jak łatwo dać się omotać, gdy w grę wchodzą uczucia takie jak zauroczenie, zakochanie. Jednak łatwo zaufać, a jak trudno zmierzyć się z widmem oszukania przez osobę, która była naszym oparciem, która nas przed wszystkim i wszystkimi broniła. Szkoda tylko, że nie przed sobą.

Lektura "Bezkarnego" w niezły sposób obrazuje, jak niewiele trzeba w dzisiejszych czasach, żeby zinwigilować czyjeś życie i w najobrzydliwszy sposób to wykorzystać. Krótkie rozdziały, stopniowe wnikanie w modus operandi Norwida, jednocześnie wpadając razem z Elą Sosnowską w coraz szersze sidła relacji romantycznej z manipulatorem, sprawiają, że "Bezkarny" staje się pozycją nieodkładalną, którą polecam na jeden, bądź dwa zimowe wieczory. Główna bohaterka zrobiłaby to z gofrem w ręku i tak też Wam życzę. :)

PS Warto zaznaczyć, że Autor nie meandrował głównie wokół wątku romantycznego - w zasadzie odgrywa on rolę drugoplanową, co zapisuję na plus.