Innego życia nie będzie recenzja

Głębokie zauro­cze­nie oraz miłość — uczu­cie, któ­rym męż­czy­zna darzy kobietę i.. komu­nizm — czas nęcący go zapa­chem suk­cesu i wła­dzy, powią­zane jest z obra­zem jego życia, wyni­ka­ją­cym z doko­ny­wa­nych cią­gle wyborów.

Wydaje się, że kolejne dni nie mogą już wnieść nowo­ści do codzien­no­ści Ste­fana Gna­dec­kiego, głów­nego boha­tera powie­ści Marii Nurow­skiej. Wie­dzie on samotne, skraj­nie pozba­wione ener­gii i nadziei star­cze, uwa­run­ko­wane poli­tycz­nie oraz prze­peł­nione żalem i roz­ter­kami życie.

Żadnej mojej winy. Żadnej — pomy­ślał, ciężko pod­no­sząc się z fotela. Coraz trud­niej mu było poru­szać się po pokoju i małej kuchni. Miesz­ka­nie to kolejny błąd. (…)Nie miał się kogo pora­dzić, sam musiał zde­cy­do­wać. Trze­cie pię­tro już wtedy tro­chę go nie­po­ko­iło, cho­ciaż czuł się nie­źle. Teraz schody, ich prze­mie­rza­nie kilka razy dzien­nie, stały się tor­turą. Ostat­nio sta­rał się wycho­dzić tylko raz w ciągu dnia. Ale wszyst­kiego nie spo­sób przewidzieć

W wyniku sze­regu czyn­ni­ków do rąk Ste­fana tra­fiają jed­nak dzien­niki pro­wa­dzone przez jego pierw­szą, zmarłą już żonę Wandę. Oka­zuje się ponadto, że głów­nym tema­tem zapi­sków kobiety było ich wspólne życie, miłość oraz póź­niej­szy żal wyni­ka­jący z roz­sta­nia będą­cego dzie­łem nie­zwy­kle wybu­cho­wej mie­szanki, jaką była nie­przy­chyl­nie patrząca na Wandę matka męż­czy­zny i polityka.

W duszy Gna­dec­kiego budzą się obrazy prze­szło­ści i smu­tek zmu­sza­jący go do spo­rzą­dze­nia swo­istego rachunku sumienia.

To było do niej podobne. Mil­czała całe lata, żeby teraz nie­po­koić go na sta­rość. I jak to sobie wszystko obmy­śliła. Pod­pi­sała się jego nazwi­skiem, mimo że po roz­wo­dzie wró­ciła do panień­skiego. Wziął do ręki pierw­szy zeszyt, prze­rzu­cił kilka kartek.

On był Woje­wodą szcze­ciń­skim, a Wanda jego sekre­tarką. Tutaj się poznali, rów­nież tutaj swoje źródło miała ich miłość, któ­rej owo­cem są dwaj syno­wie. Pierw­szy — echo ojca, drugi — cień matki — obaj nazna­czeni życiem rodzi­ców. Dążąc do zdo­by­cia wła­dzy, Ste­fan stra­cił narzę­dzia pano­wa­nia nad wła­snymi wybo­rami. Jego życie to wypad­kowa zachcia­nek matki oraz apa­ratu wła­dzy — czyn­ni­ków, które nie­mal zabiły go za życia.

Pośmiertna spo­wiedź Wandy i jej punkt widze­nia poka­zuje tra­gizm sze­regu sytu­acji i uświa­da­mia Ste­fa­nowi jego śmiesz­ność i sła­bość. Sku­pia­jąc się na reali­za­cji wła­snych ambi­cji, główny boha­ter powie­ści Innego życia nie będzie eli­mi­nuje ota­cza­jące go cie­pło i praw­dziwe szczęście.

Pod­su­mo­wu­jąc swoje poczy­na­nia, męż­czy­zna podej­muje sta­ra­nia zmie­rza­jące do przy­naj­mniej czę­ścio­wej poprawy sie­bie, swo­jej oso­bo­wo­ści i rela­cji z synami.

Tylko, czy nie jest już zbyt późno?