Innego życia nie będzie recenzja

Książka Marii Nurowskiej „Innego życia nie będzie” miała swoją premierę 15 lutego 2012 roku. Jest to już jej czwarte wydanie. Pierwszy raz ukazała się w latach osiemdziesiątych. Została oparta na prawdziwych losach pierwszego powojennego wojewody szczecińskiego i jego sekretarki. Jednak z uwagi na cenzurę książka miała wtedy inną wymowę. Powieść znana jest również pod tytułem „Gorzki romans”.
Jest to historia niebanalnej miłości okaleczonej przez komunizm. Bohaterowie to Stefan Gnadecki – młody pan wojewoda i Wanda Dziubek – prosta dziewczyna ze wsi, której udało się dostać posadę sekretarki. Stefan szybko pnie się po szczeblach kariery, zdając sobie doskonale sprawę, że równie łatwo jest spaść na sam dół. Panujący ustrój zrobił z niego okrutnego i bezwzględnego człowieka. Poznajemy go u schyłku życia, zgorzkniałego i samotnego. Czytając pamiętniki swojej pierwszej żony Wandy, patrzy na siebie jej oczami, a obraz, który mu się ukazuje nie do końca zgodny jest z jego wyobrażeniem o sobie. Wanda kochała go bezgranicznie, czystą i niestety ślepą miłością. Była w stanie wszystko mu wybaczyć i wytłumaczyć każde jego zachowanie. Nawet własnych dzieci nie potrafiła kochać tak, jak kochała jego. Rozdzielił ich ustrój polityczny, zaborcza, chora miłość matki Stefana i ich wzajemna słabość. Wanda nie potrafiła mu się przeciwstawić i walczyć o miłość, a Stefanowi wygodniej było, gdy decyzje za niego podejmowali inni. Bezmiar krzywd, które wyrządził żonie i synom dostrzega dopiero na starość. Jasno widzi też, jak gorzki był jego romans z komunizmem i jak wymagającą kochanką okazał się panujący reżim polityczny. Stefan na starość pragnie rozgrzeszenia. Czy zdąży je uzyskać? Czy znajdzie sędziego?

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/