Idealny kłamca recenzja

Patrycja, Igor i ich syn Toni mieszkają na odludziu, w bluszczowym domku. Przeprowadzili się do rudery, by odpokutować winy. Ma to pomóc małżeństwu w odzyskaniu córeczki. Kobieta musi się stosować do reguł wymyślonych przez jej męża. Igor jest kreatywny w stosowaniu wymyślnych kar, jeśli żona złamie jakąś zasadę.

Autorka specjalizuje się w thrillerach psychologicznych, w których wątkiem przewodnim są "trudne tematy". Tym razem padło na przemoc w rodzinie. Historia została napisana w sposób, który wciąga i intryguje, ale ja po przeczytaniu jej mam mieszane odczucia. Nie potrafię sprecyzować, co było nie tak. Może zbyt duża ilość psychopatów, socjopatów, sadystów i masochistów na metr kwadratowy. Ciężko mi było wczuć się w wykreowane postacie, bo ich nie rozumiałam. Jestem w stanie pojąć, że kobieta żyje z mężem, który znęca się nad nią psychicznie, czy fizycznie, ale w imię czegoś. W tej książce bohaterka tkwi w przemocowym związku, mimo że przez to dwóch starszych synów już z rodzinki uciekło (jeden do zakonu, drugi w prostytucję), córkę straciła, nastoletni syn chce wrócić w Bieszczady, a ona, mimo że nie chce, ma na rozkaz męża zajść w ciążę i urodzić nową córkę. Kobieta jest poniżana, zamykana, ale nie zostawia agresora, choć jest niezależna finansowo. Niestety, nie potrafię pojąć. Nawet jeśli 23 lata pożycia małżeńskiego mogła zaliczyć do udanych, to to, co znosi od kilku miesięcy, nie będzie "do naprawienia" i miejsce zamieszkania tego nie zmieni. Motyw zemsty, o którym jest mowa w opisie wydawniczym, wypływa znacznie później.

Część bohaterów to ludzie, którzy uważają, że modlitwa jest lekiem na wszystko albo że dzięki modlitwie ich złe działania, których nie zamierzają zmieniać, stracą na wadze. Nie lubię tego ani w literaturze, ani w życiu prywatnym.

Nie wiem, którą postać można nazwać tytułowym idealnym kłamcą i czy w ogóle takie określenie ma rację bytu. Słowo "kłamca" ma wydźwięk pejoratywny. Nijak mi nie pasuje do przymiotnika idealny. W tej powieści ideałem nie był nikt. Każdy miał przewinienia i to wcale nie mało istotne.

Powieść nie jest zła, ale wzbudziła mój wewnętrzny sprzeciw.