Zac & Mia recenzja

W zwykłym życiu by się nie spotkali, ale ich życie przestało być zwykłe.

Spiętrzone emocje, trudne decyzje i poplątane relacje, a w tym wszystkim zwykłe życiowe pragnienia młodych ludzi. Wszystko to splata się w historię roku życia dwojga bohaterów, których dzieli pochodzenie, przyzwyczajenia, sposób spędzania czasu i typ znajomości na Facebooku, łączy siła dramatycznych przeżyć i nieuchwytne pokrewieństwo odmiennych z pozoru dusz.

Siedemnastoletni Zac jest chory na białaczkę. Od dziesięciu miesięcy jego drugim domem jest oddział onkologiczny. Chłopak jest po przeszczepie szpiku i został „uwięziony” w pokoju. Jedynymi osobami, z którymi się widuje są: jego matka, lekarze i pielęgniarki. Na oddział, gdzie pełno jest chorych staruszków, trafia rówieśniczka Zaca, Mia. Ich trudne relacje zaczynają się od stukania w dzielącą ich ścianę. Zaca i Mię dzieli mnóstwo rzeczy, od muzyki po priorytety życiowe, łączy jedno – rak. Ani on, ani ona na pewno nie chcieliby zostać połączeni w taki sposób.

Rak to magnes dla przyjaciół na Facebooku. Według statystyki mojego profilu, nigdy nie byłem tak popularny. Dawniej ludzie się za siebie modlili, dzisiaj lajkują i komentują, jakby mieli bić światowe rekordy.

Zac Maier jest spokojny, opanowany i wydaje się być pogodzonym z chorobą. Lustruje wszelkie możliwe fora internetowe i statystyki, chcąc ocenić szanse na wygranie z chorobą. Mia Phillips jest natomiast w fazie wyparcia i wściekłości na cały świat. Może się wydawać irytująca, ale trzeba spojrzeć na to trzeźwo i postawić się w jej sytuacji. Chyba nikt z nas nie chciałby zamienić się z nimi miejscami.

U mnie rak był jak pies, który złapał zębami za nogę i nie chciał puścić. Myślałam, że każdy rak jest taki, wgryza się z furią, dopóki się go nie odetnie i nie wyrzuci. Ale nie każdy.