Malarz dusz recenzja

Dla Barcelony początek XX wieku był niezmiernie burzliwy. To czas kiedy na ulicę wychodzą robotnicy. To czas kiedy miasto boryka się z ubóstwem. To czas rewolucji w sztuce, architekturze i obyczajach. To czas wewnętrznych konfliktów. Do takiej Barcelony przenosi nas Ildefonso Falcones w „Malarzu dusz”. To kolejna na polskim rynku powieść hiszpańskiego pisarza.

Dalmau Sala jest malarzem, zatrudnionym jako projektant w jednej z fabryk kafelków. Ponadto ma wyjątkowy talent przejawiający się w przedstawianiu na płótnie detali niewidocznych dla zwykłego laika. Po drugiej stronie stoi majętny pracodawca, który kusi Dalmau wizją lepszego życia, bogactwa, sławy i blichtru. Dalmau musi wybierać między ubogą rodziną, ponętną narzeczoną i artystycznym światkiem.

„Malarz dusz” poraża objętością. Sporo tu szczegółów i niuansów. Dużo nazw, nazwisk i odwołań do historii. Choćby Gaudi i początki katalońskiego modernizmu. Wszystko po to, by czytelnik z łatwością mógł się odnaleźć w zawikłanym świecie Barcelony. Duży nacisk Falcones kładzie na realne przedstawienie sytuacji społeczno-kulturalnej miasta. Dzięki czemu Barcelona staje się kolejnym bohaterem. Na kartach powieści odkrywamy różne jej oblicza – wytworne kolacje burżuazji, wieczory artystyczne malarzy i poetów, narkotyczne wizje, żebracza walka o przetrwanie, mroczne zaułki, kościoły i domy publiczne. Dużo miejsca autor poświęca również roli kobiet w społeczeństwie – ważna tu jest postać narzeczonej Dalmau, Emmy, która staje w pierwszej linii robotniczych strajków.

Historia opowiedziana przez Falconesa koncentruje się na życiu Dalmau i Emmy na tle przemian społecznych, obyczajowych i gospodarczych. Dalmau to wrażliwy artysta, podatny na wpływy. Ceni dobre życie. I miłość. I rodzinę. Emma to odważna aktywistka, która żadnej pracy się nie boi. Jednocześnie krucha i delikatna, szukająca swojego miejsca na ziemi. To historia pełna namiętności, burzliwych zwrotów akcji i trudnych wyborów.

„Malarz dusz” to kawał dobrej prozy, stworzona wprost z epickim rozmachem. Jednak nie dla każdego, bo czasami ta obszerność nuży, zdarzają się fragmenty czy rozdziały mniej udane. Fabuła interesująca, bohaterowie wielowymiarowi, język malowniczy. To siła powieści: skupienie na historii miasta w trakcie burzliwych przemian społecznych oraz przedstawienie niezwykle wyrazistych i pełnokrwistych bohaterów. W sam raz na długie jesienne wieczory.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl