Rdza recenzja

Szymon jest w opiece u babci, podczas gdy jego rodzice pojechali do wielkiego miasta. Chłopak czeka na nowy komiks z "Asteriksem" i układa monety na torach, spędzając czas z Budzikiem - najlepszym kumplem. Jednak gdy mama i tata nie wracają, a babcia Tosia opowiada mu o tym, że zabrała ich Bozia... I nic już nie będzie tak samo. Zarówno dla niego, jak i całych Chojen.

Jakub Małecki potrafi tak tworzyć rzeczywistość, że nie wiadomo do końca, czy to jeszcze fikcja, czy może już rzeczywistość. Jego postacie często są zwyczajne, nie ma wśród nich idealnych Mary Sue czy innych takich postaci. Nie, Małecki tworzy historię i opowiada ją tak, jakby była ona rzeczywista. Na dodatek płynność jego języka, a przede wszystkim ten STYL, który pozostawia czytelnika w rozbiciu i chęci dowiedzenia się czegoś więcej. Od tej książki ciężko się oderwać, a po godzinie od jej przeczytania siedziałam i myślałam nad tym wszystkim, aż w końcu się popłakałam. Tak, beczałam nad losami bohaterów, ale też z jakiejś nietypowej wdzięczności, że takie książki powstają, że mogłam przeczytać takie cudo literatury.
Książka jest dopracowana, przejmująca i nierzadko tak zaskakuje treścią, że człowiek czuje zawroty głowy. Choćbym chciała, to nie udało mi się w niej znaleźć niczego, co mogłoby nie grać. No, może trochę raziło to otwarte zakończenie, ale szczerze? To dawało jakiś urok tej całej historii.
Książka ląduje w moich ulubionych pozycjach, na pewno nieraz do niej wrócę, a teraz muszę leczyć kac czytelniczy. Bo, chociaż pozycja długa nie jest, to zostawia jakiś ślad. I to jest piękne.