Rdza recenzja

Kiedy Eliza i Telesfor Stawni w swoim aucie koloru niebieskiego kończą życie na jednym z przydrożnych drzew, ich siedmioletni syn Szymek bawi się przy torach kolejowych ze swoim przyjacielem Budzikiem. Po śmierci rodziców któraś z ciotek powie chłopcu, że to Bozia zabrała ich do siebie. Od tej pory Szymek wszystkie najcenniejsze rzeczy, czyli zabawki i komiksy, będzie trzymał w bębnie pralki, który wydaje się najbezpieczniejszym miejscem w okolicy, gdzie nie sięga oko Bozi. Bo według niego, Bozia zabiera to wszystko, co najdroższe.

Wychowaniem Szymka zajmie się jego babcia, Tosia. Ona nie potrafi dotrzeć do umysłu wnuka, ale obiecuje zastrzelić Bozię, gdy ta pojawi się na horyzoncie. Babcia Tosia też kiedyś była dzieckiem, ale tych czasów nikt już nie pamięta. Tak jak nikt nie pamięta ludzi, którzy spalili się w stodole starego Ochyry. Nikt nie pamięta Żydów gazowanych w 77. rewirze lasu niedaleko Chełmna i Niewidzialnego Człowieka, którego Tosia kochała miłością upartą i na zabój. Kiedy Tosia będzie miała 71 lat lat z oburzeniem stwierdzi, że w takim wieku są starsze panie, nie ona.

Przyjaciółką Tosi była Julka Duszna, najpiękniejsza w całej wsi, która bała się własnej urody. To z powodu ponętnego ciała na zawsze znienawidziła rudych ludzi i zawsze odmawiała obsłużenia ich w swoim sklepie.

Tosia miała też mamę, Sabinę, która po starcie męża większość czasu spędziła na pisaniu i czekaniu na listy od Górala Józka Kłody. Gdy Sabina będzie miała 67 lat, Józek Kłoda stanie na progu jej domu i powie, że już jest, że przyjechał.

Przyjdzie tez czas na Szymka Stawnego, który też będzie musiał zmierzyć się z dorosłym życiem. Kiedy pozna Werę Nagórną ze zdziwieniem stwierdzi: ,,Od tamtej pory było tylko gorzej. To znaczy lepiej. Czyli gorzej’’. Do tego dojdą kłopoty z Ciuryskiem. Ale Ciuryska niech pokryje zasłona milczenia.

To tylko kilka fragmentarycznych historii, które w całości można odnaleźć w powieści ,,Rdza’’ Jakuba Małeckiego. To powieść o trwałości i nietrwałości pamięci, zarówno indywidualnej, jak i historycznej. To historie ludzi, którzy czekają na to, aż w ich życiu w końcu coś się wydarzy. To o poszukiwaniu głębszego sensu w życiu w momencie, gdy sam fakt życia powinien nadawać sens.

Rdza to wszystko, co po nas zostanie.