Herbaciarnia pod Jaśminem recenzja

„A gdyby każda kobieta mogła za pomocą jednej filiżanki cudownej herbaty pozbyć się wszystkich problemów i zmienić swoje życie? Czy to nie byłoby piękne?”
Aleksandra Rak to nie tylko cudowna i ciepła osoba, która przyciąga do siebie jak magnes, ale również ma dar przenoszenia tego swojego wewnętrznego ciepła i przyciągania na karty powieści.
Otulone zapachem jaśminowej herbaty wyruszamy w podróż podczas, której poznamy cztery wyjątkowe kobiety.

„To było twoje marzenie, pamiętasz? A marzeń nie porzuca się tylko dlatego, że pojawiają się jakieś problemy.”
Honorata, Honka, Honia to żona i matka, która poświęca się dzieciom, mężowi i domowi zapominając o własnych potrzebach, marzeniach.
Wypadek męża sprawia, że kobieta zaczyna coraz częściej dostrzegać, że jej życie przemyka przez palce, a marzenia zostały zapomniane.
Alicja tkwi w toksycznym związku z człowiekiem, który niszczy ją psychicznie, ale strach przed samotnym wychowywaniem dziecka sprawia, że kobieta boi się odejść.
Czy można wychowywać dziecko żyjąc w ciągłym strachu?
Gabrysia opiekuje się siostrą, kiedyś marzyła o robieniu zdjęć a tkwi w pracy, która przynosi jej tylko frustrację.
Dagmara jest zdominowana przez matkę, tęskni za pewnym niespełnionym marzeniem, czy odważy się po nie sięgnąć?
Honorata, Alicja, Gabriela i Dagmara były koleżankami w czasach szkolnych, dlatego kiedy ich drogi ponownie się krzyżują podczas jubileuszu szkoły nie przypuszczają, że to spotkanie będzie maleńkim kamyczkiem, który napędzi lawinę zmian.
Czy popłyną z nurtem zmian, a może strach zablokuje je?

„Nas połączyła przecież herbata. I to najlepsza na świecie. Herbata dobrych zmian.”
Ola znów to zrobiła, stworzyła opowieść o sile kobiecej przyjaźni, o przezwyciężaniu swoich lęków, słabości i wychodzeniu ze swej strefy komfortu. To opowieść o przyjaźni, która zaczyna się rodzić na nowo, o tym, że każdy z nas potrzebuje obok siebie drugiego człowieka by móc wypłakać się, wygadać, czy po prostu przytulic gdy proza codzienności daje nam w kość. To opowieść o uczeniu się, że po marzenia trzeba sięgać, z odwagą i pomimo lęku schowanego gdzieś na dnie serca. Polecam całym sercem i czekam na kontynuację.