Zagubiony w mroku recenzja

„Nie chciał być jak oni, nie chciał zabijać i kraść, obawiał się życia w strachu i nienawiści. Chciał być wolny i szczęśliwy, poznawać świat i ludzi, chciał się uczyć i rozwijać. Pragnął być kimś innym, kimś lepszym...”
Powracam do dziewiętnastowiecznego Londynu, do historii piątki braci, którzy po śmierci ojca opiekują się swoją małoletnią siostra, a jednocześnie układają swoje życie. Tym razem wyruszamy z jednym z nich – Zadarem – na pełen tajemnic rejs, gdzie niebezpieczeństwa i przygody czają się na każdym kroku. Co przyniesie podróż? Jakie sekrety odkryją bracia na burzliwych wodach?

„Chciała mieć czas i możliwość wyboru, ale los zdecydował zupełnie inaczej.”
Kapitan Zadan Fodlar nie może pogodzić się z tym, że kobieta, którą pragnął poślubić, wybrała jego starszego brata. W obliczu tego rozczarowania topi smutki w alkoholu i przygotowuje się do kolejnego rejsu.
Madeline Mackenzie nie miała łatwego życia w małżeństwie, a po śmierci wicehrabiego pozostały jej tylko długi. Na domiar złego jest ścigana przez służby za udział w porwaniu kuzynki. Planując ucieczkę, podejmuje decyzje, które zaważą na jej przyszłości. Czy uda jej się opuścić Londyn?
Pirat Mortimer poluje na skarb, który zmarły ojciec Fodlarów zostawił swoim synom. Ma jednak także prywatne porachunki z Zadanem. Czy uda mu się zrealizować swój plan?
Czy Zadan zapomni o żonie brata i odnajdzie upragniony spokój? Kim jest tajemnicza towarzyszka Mortimera i jakie sekrety łączą ją z Zadanem? Kim jest sześcioletni William i jaką rolę odgrywa w historii rodziny Fodlar?
Czeka nas pełna emocji opowieść o miłości, zdradzie i niebezpiecznych decyzjach, które mogą odmienić życie bohaterów na zawsze, tylko czy pozytywnie?

„W skrytości ducha był domatorem, a nie podróżnikiem, choć morze i ułudę wolności, którą mu dawało, pokochał całym sercem.”
Nie wiem jak autorka to robi, ale potrafi mnie zaczarować słowami, , a historie, które opowiada, choć czasem łamią serce, są niezwykle piękne. Od pierwszych stron ta opowieść płynie jak statek na spokojnym morzu, snując losy bohaterów znanych z poprzedniej książki. Dialogi są doskonale skonstruowane: momentami bawią, by innym razem wywołać mars niezadowolenia. Autorka zgrabnie połączyła wątki z „Zaklętej w ciszy” i „Zagubionego w mroku,” tak aby nowi czytelnicy nie odczuli braków, a ci, którzy znają obie powieści, mogli dostrzec ich spójność i głębię.
Podobnie jak w „Zaklętej w ciszy”, także i tutaj autorka stawia na złożone relacje międzyludzkie – zarówno te pozytywne, jak i negatywne – ukazując problemy, które mimo upływu czasu wciąż są aktualne.
W głębi serca liczę na kolejne tomy tej historii... W końcu pozostały jeszcze historie Marcusa i Eliota.