Nasz ostatni dzień recenzja

Na początku mojej recenzji chciałabym powiedzieć na czym tak właściwie polegała ta książka.

Opowiada ona o dwóch chłopakach - siedemnastoletnim Rufusie Emeterio i osiemnastoletnim Mateo Torrezie. Do obu mężczyzn zadzwonił herold z Prognozy Śmierci i poinformował ich, o zbliżającym się końcu ich życia w ciągu najbliższych dwudziestu czterech godzin. Oboje przypadkowo poznają się na aplikacji "Ostatni Przyjaciel" i postanawiają wspólnie spędzić swoje ostatnie godziny.

Książkę przeczytałam tydzień temu ale nadal czuję emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania lektury. Rufus był chłopakiem, który w przeszłości stracił rodziców i siostrę. W trakcie czytania wydawało mi się że jest to bardzo chętny do bójek łobuz, lecz dopiero w drugiej połowie książki dostrzegłam jego wrażliwe serce i artystyczną duszę. Jeżeli mam mówić szczerze to nie związałam się z nim bardzo mocno, lecz i tak go polubiłam. Bardzo przyjemnie i miło na serduszku zrobiło mi się jak wyciągnął on Mateo z domu i wspólnie zrealizowali masę ważnych rzeczy, co również łączy się z masą nowych jak i bardzo przyjemnych wspomnień.

Przejdę może teraz do Mateo. Jest on mądrym ale także nieśmiałym chłopakiem. Z mojej perspektywy chciałby zostać zauważony przez innych ludzi ale jego skryta dusza mu na to nie pozwalała. Bardzo go polubiłam i pod koniec książki zaczęłam go porównywać do siebie lecz w żeńskiej wersji.

Jest to pierwsza książka Adama Silvery którą przeczytałam natomiast napewno nie ostatnia. Sam pomysł na tą książkę jest naprawdę genialny i nie spotykałam się z czymś takim nigdy wcześniej. Od samego przeczytania tytułu można było się domyśleć jak skończy obu naszych bohaterów, lecz mimo to fabuła książki rozwijała się wraz z przewijanym przeze mnie stronami.

Co do emocji, które towarzyszyły mi podczas czytania tej książki to tak właściwie nie wzruszyłam się podczas czytania ale pod koniec byłam zdziwiona śmiercią Rufusa. Lecz może być to kwestia tego że nawet jeżeli moi wszyscy znajomi mówią mi ile łez wylali podczas przeczytanej książki czy obejrzanego filmu to ja mam wręcz na odwrót, ja siedzę jak słup soli i czytam/oglądam totalnie bez emocji.