Gruzowisko recenzja

„To miasto jest gruzowiskiem, my jesteśmy gruzowiskiem, bo nie potrafimy żyć, tylko wspominamy i wspominamy.”

„Gruzowisko” Aleksandry Katarzyny Maludy to opowieść o odradzającej się po wojennych doświadczeniach Warszawy. Stolicę uczyniła Maludy jednym z głównych bohaterów swojej powieści. To tutaj przyszło mierzyć się z powstańczymi wspomnieniami Leonowi Zarzecznemu – stroicielowi fortepianów oraz Ewie Lerskiej – pochodzącej z Kresów wdowie, zesłanej do Kazachstanu, której wraz z Armią Berlinga udało się wrócić do kraju. Akcja powieści koncentruje się wokół dramatu Ewy – matki, której córeczka pozostała w Kazachstanie, a którą kobieta chciałaby odzyskać.

Autorka z wielkim pietyzmem i ogromną dbałością o szczegóły opisała realia życia w powojennej Warszawie. Bardzo plastycznie przedstawiła topografię miasta, ukazała ogrom zniszczeń, a także powolne odbudowywanie miasta. Mnóstwo historycznych postaci i wydarzeń wplecionych w fabułę, tak ważnych w obliczu tego jak bardzo bohaterowie powieści są w historię uwikłani i w jak bezpośredni sposób ta historia determinowała i nadal determinować będzie ich los. Przede wszystkim jednak udało się Autorce pokazać, że ta odzyskana „wolność” ma słodko-gorzki smak. Oddała nastroje społeczne i pokazała te trudne realia, w których nic nie jest czarno-białe i wymyka się jednoznacznej ocenie.

To co mi się nie podobało, co uwierało mnie od samego początku to postać głównej bohaterki. Nie zamierzam bynajmniej oceniać jej postawy w aspekcie moralnym, ale bierność, bezwolność, brak jakiejkolwiek inicjatywy z jej strony bardzo mnie irytowały. Sprawiły, że postać Ewy odbieram jako mało wiarygodną. Gdyby nie fakt, że sama jestem matką i (jak sądzę) mam w sobie jakieś pokłady empatii to jej dramatyczna historia nie wywołałaby we mnie tak silnych emocji.

"Gruzowisko" to niewątpliwie pozycja bardzo wartościowa. Niewiele jest bowiem książek ukazujących realia życia w powojennej Warszawie z perspektywy zwykłych ludzi. To historia poruszająca i wywołująca wiele skrajnych uczuć. Z pewnością sięgnę po inne pozycje Autorki.