Grom. Wojna runów recenzja

Nikogo chyba nie zdziwi, gdy napiszę, że autor Marcin Mortka po raz kolejny udowodnił, iż jest mistrzem w łączeniu historii z fantastyką. „Grom. Wojna runów” to powieść, która przenosi czytelnika w burzliwe czasy II wojny światowej, ale z niezwykłym, mistycznym akcentem. Splątane ze sobą realia wojenne, nordycka mitologia i starożytna magia stworzyły historię, o której nie zapomnisz przez długi czas. Przed wami rok 1940 r. najmroczniejszy czas, w którym świat obserwuje poczynania Hitlerowskich Niemiec.

Od ponad dwóch lat interesuję się II wojną światową, więc ta książka mocno mnie zaciekawiła. Taka ciekawostka dla miłośników audiobooków to w aplikacji Audioteka macie superprodukcje która fantastycznie przeniesie was w tamten okres. Książka warta każdej przesłuchanej minuty. Wracając do recenzji, opowiem nieco o postaciach, które przypadły mi do gustu, więc jeśli nie chcesz znać szczegółów, lepiej nie czytaj dalej. Nie zdradzam wszystkiego, bo całą frajdą jest samodzielne odkrywanie fabuły.

Głównym bohaterem powieści jest porucznik Wojciech Śnieżewski, oficer polskiej marynarki wojennej, który wraz z załogą niszczyciela Grom zostaje uwikłany w wydarzenia wykraczające poza tradycyjne pole bitwy. I tutaj nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że na jego drodze pojawiają się tajemnicze runy i pradawne moce, które mogą wpłynąć na przebieg wojny. No i zaczyna się cały ten rollercoaster, który tak was przeczołga, że głowa mała. Uważam, że autor w mistrzowski sposób kreśli postać Śnieżewskiego – człowieka rozdartego między obowiązkiem wobec ojczyzny a nieznaną siłą, która budzi się w jego wnętrzu. To tylko kropla w morzu tego, co czeka na czytelników.

Nie sposób nie wspomnieć o sir Harringtonie, brytyjskim agencie, którego misja związana jest z badaniem starożytnych sekretów. No ta osoba była dla mnie pełna sprzeczności i nie wiem, czy to moja reakcja, czy było to zamierzone, bo z jednej strony miałam wrażenie, że jest chłodnym profesjonalistą, ale jednocześnie jest człowiekiem poszukującym odpowiedzi na pytania, które wykraczają poza ramy rzeczywistości.

Już kilka razy pisałam, że uwielbiam książki, które są tak napisane, że czujesz wszystko to, co w danym momencie przeżywa bohater lub jaka atmosfera panuje wokół. Autor mistrzowsko oddał atmosferę wojennych zmagań, dbając o szczegóły zarówno w opisach morskich bitew, jak i codziennych trudach żołnierzy. Czujesz ten trud, panikę, niepewność. Wprowadzenie do książki motywów fantasy działa na czytelnika bardzo mocno i aż szkoda, że nie ma tego w realnym świecie. Magia oraz pradawne siły splatają się tu z brutalnością wojny, tworząc mroczny, ale niezwykle fascynujący obraz.

Wojna nigdy nie będzie odpowiedzią na jakąkolwiek potrzebę. Każdy czyn niesie ze sobą konsekwencje, za które odpowiada nikt inny jak sam człowiek. Uważam, że jednym z atutów tej książki jest refleksja nad moralnością i granicami ludzkich wyborów oraz pytanie jak daleko można się posunąć w imię wyższego dobra i jakie konsekwencje niosą ze sobą decyzje podejmowane w ekstremalnych warunkach? Akcji, nerwów, zachwytów, paniki oraz pozytywnych reakcji nie zabraknie. Jestem przekonana, że niektórzy zarwą noc, aby tylko dowiedzieć się, co wydarzy się dalej.