Grabarz recenzja

Od jakiegoś czasu w Gnieźnie i okolicach grasuje seryjny morderca, który zwabia swoje ofiary na cmentarz, ogłusza, gwałci i zostawia na pewną śmierć. W mieście zaczyna się panika, a mieszkańcy zaczynają go nazywać "Grabarzem".

Kinga jest samotną kosmetyczką, której małżeństwo jest z góry skazane na niepowodzenie. Jej matka umiera na raka, a ona sama na skutek błędu lekarskiego jest przekonana, że umiera na nowotwór, przez co popada w nałogi. Jakby nieszczęść było mało, kolejną ofiarą "Grabarza" pada jej przyjaciółka Elka, szukająca miłości na portalu randkowym. Odtąd Kinga nie ma już nikogo bliskiego, więc pomimo wszechobecnego strachu, przychodzi na grób mamy i z nią rozmawia. Irytuje ją pracownik cmentarza, który zwraca jej uwagę i oferuje pomoc, podczas gdy kobieta dostrzega zagrożenie właśnie w nim. Czy to możliwe, że to on jest TYM "Grabarzem"?

Janusz pracuje na cmentarzu jako grabarz, jednak ten fach kompletnie do niego nie pasuje. Pomimo milionów na koncie postanowił zgłębić tajniki zawodu, aby na własną rękę znaleźć "Grabarza", który zamordował jego ukochaną żonę, na skutek czego z rozpaczy zmarła również ich córeczka. Jego uwagę coraz częściej przykuwa młoda kobieta odwiedzająca samotnie grób matki, która kompletnie ignoruje niebezpieczeństwo ze strony psychopaty.

Co gorsza, jak wykazują badania genetyczne, Janusza łączy z "Grabarzem" czterdziestoprocentowe pokrewieństwo. Czy to możliwe by byli braćmi?

Ostatecznie muszę przyznać, że książka jest ciekawa i wciągająca, choć miałam moment, w którym zaczynała mnie nudzić, bo w sumie "Grabarz" sobie mordował, a Kinga i Janusz cały czas chodzili i gadali, a właściwie sobie dogadywali. Jednak jak się okazuje, to miało sens.
Sposób w jaki głowni bohaterowie odnosili się do siebie niespecjalnie mi się podobał. Niemniej jednak ich relacja była specyficzna, co autorka zdecydowanie chciała podkreślić.

W pewnym momencie miałam wrażenie, że wyginęła już połowa mieszkańców Gniezna, bo poza ofiarami, były jeszcze śmierci bardziej naturalne.

Podsumowując - pomimo, że nie do końca wszystko mi się kleiło, książka jest naprawdę dobra. Trup ściele się gęsto! Przeczytać zawsze warto :-)