Gra pozorów recenzja

Zofia Nowakowska, urodziwa, młoda dziewczyna zostaje wydalona z dworku, w którym pracowała jako podkuchenna. Poniżona przez pracodawców, musi znaleźć nowy dom, nową pracę. Zrozpaczona, targana sprzecznymi emocjami, pokonuje ogromny lęk i wstyd, postanawia wyjechać do mało znanej ciotki Antoniny z Krakowa.
W tym samym czasie Teodor Lutoborski, bogaty arystokrata, który nie doczekał się własnego potomstwa, spisuje testament. Porządkuje ostatnie sprawy przed śmiercią, by mieć pewność, że jego majątek trafi w odpowiednie ręce. Spadkobiercami stają się wieczny marzyciel Florian oraz prawa ręka Teodora, lokaj Marcel. Żaden z nich nie podejrzewa, że ten spadek to wielkie zmiany w ich życiu, ale także w życiu Zosi.

Sagi nie są moim ulubionym gatunkiem, bo zawsze kojarzą mi się z telenowelami, ciągnącymi się to ósmego pokolenia danej rodziny. Jednak z przyjemnością przeniosłam się do klimatycznej Młodej Polski. Tajemniczy Kraków, odrobina zakazanej miłości, intrygi, splątane losy bohaterów zapadły głęboko w serduchu. Trudne czasy dla płci pięknej, w których to niewiasta była zawsze na przegranej pozycji. Słowo kobiety nic nie znaczyło wobec słowa mężczyzny.
Katarzyna Majgier wprowadza nas w świat arystokracji, w życie pełne obłudy i zakłamania oraz egzystencję niższych warstw społecznych bieda i analfabetyzm. Tu nic nie dzieje się przypadkiem, wszystko jest dokładnie przemyślane i z precyzją zegarmistrzowską rozmieszczone w czasie.
To, z czym na początku miałam problem to, zbyt duża ilość postaci. Jednak wpadłam na pomysł i wszystko rozpisałam na kartce i wtedy czytało się lepiej.

„Gra pozorów” to literacki tygiel, I Tom cyklu Kuchennymi drzwiami. Tytuł wydaje się nieprzypadkowy, autorce fantastyczne udaje się sportretować różnice światopoglądowe, w dziewiętnastowiecznej Polsce, amoralny i cyniczny świat arystokracji, mieszczan i ziemian. Pragnących jedynie dóbr materialnych, a przede wszystkim niezmienności swej społecznej pozycji wśród hierarchii.

„Gra pozorów” pasjonująca, wielowątkowa powieść, która przenosi nas w dawno zapomniane czasy, w których różnice klasowe bywały gigantyczne. Jednak tu„, Każdy w końcu dostaję to, na co zasłużył”. Polecam.