Gra Matteo recenzja

Recenzja "Gra Matteo" autorstwa J.T. Geissinger

Przeczytanie książki zazwyczaj nie zajmuję mi zbyt wiele czasu, o ile okaże się ona wciągająca do samego końca Znacznie więcej problemów mam z recenzjami, ale o tym można poczytać na moim instastory. Dlatego, wciąż nie mogę uwierzyć, że między mną, a Matteo oraz Kimber w 100% nie zaiskrzyło... Pewnie zastanawiacie się dlaczego? Za momencik się dowiecie.

Kimber w dniu ślubu zostaje z niewiadomych powodów porzucona przed ołtarzem przez niejakiego Brada. Za nim jednak kobiecie udaje się pozbierać w sobie i stawić czoła nowej rzeczywistości. Dostaję kolejny cios w plecy, który wiąże się ze śmiercią ojca i jego nową tajemniczą miłością.

Kiedy Kimber myśli, że nic gorszego nie może jej spotkać. Dowiaduje się, że przystojny Włoch, który udostępnił jej miejsce na lotnisku, aby mogła ostatni raz spotkać się z umierającym ojcem. W zamian za szkicownik z projektami kobiety. Okazuje się być jej przyrodnim bratem i równocześnie jednym z najbardziej znanych projektantów we Włoszech.

Kiedy prawda ujrzy światło dzienne. Kimber się zagotuje!

Mam co do tej książki mieszane uczucia. Chociaż dużo się śmiałam i nie mogłam narzekać na brak nieprzewidzianych zwrotów akcji. "Gra Matteo" wyjątkowo mi się dłużyła i w niektórych momentach męczyła. Mimo tego, że autorka zaserwowała nam nietuzinkową historię z dobrą dawką humoru, nie potrafiłam w pełni oddać się książce.

Kimber DiSanto jest kobietą z temperament, której dość łatwo przychodzi ocenianie ludzi. Po tym, przez co przeszła ostatnim czasie jest bardzo zagubiona. Dlatego, jej decyzję często podejmowane są pod wpływem emocji. Oprócz tego, do głosu bardzo często dopuszcza swoją macicę, o której zachowaniu kolejny raz z rzędu, nie miałam ochoty czytać. Moim zdaniem zbyt często się pojawiała, przez co przestała mnie rozbawiać, a zaczęła uporczywie drażnić.

Matteo Morreti to chodzące ucieleśnienie grzechu, który jednym spojrzeniem potrafi rozpalić kobietę do czerwoności. Bardzo polubiłam jego słowne przepychanki z Kimber, doskonale sobie radzi z wyprowadzeniem jej z równowagi. Relacja między nimi jest bardzo napięta i nasycona pożądaniem, co dodaje tylko pikanterii poszczególnym scenom. Nie mniej jednak uniesienia głównej bohaterki, niekiedy psuły mi całą atmosferę. Z racji tego chętniej czytałam rozdziały przedstawione z perspektywy Matteo, jego myśli nie irytowały mnie jak w przypadku Kimber.

Moja ocena 7/10 trzeci tom z cyklu "Slow Burn" nie był zły, ale też nie był na tyle dobry, żebym chciała o nim długo pamiętać. Jednak i tak Wam go serdecznie polecam, ponieważ może wpisać się w Wasze poczucie humoru.