Dziennik Youtubera. Głód zwycięstwa recenzja

Niedawno opisałam po krótce świetną książkę dla dzieci, przy której nie tylko one świetnie się bawiły. “Dziennik Youtubera. Głód zwycięstwa.” Marcusa Emersona to drugi tom cyklu Kid Youtuber, który pokazuje w bardzo barny i śmieszny sposób poczynania młodego Dave’ego Spencera, który dąży do jednego celu: zostać sławnym i rozpoznawalnym youtuberem.

Davy nie tylko uważa się za spoko gościa, którym jest nadal mimo spektakularnej porażki z pierwszego tomu (sezonu) jego przygód. W końcu się przeprowadził do nowego domu, nie musi już mieszkać w malutkim pokoju w motelu, tym razem mieszka w rezydencji (no może nad wyraz trochę opisanej). Nowy dom jest na tyle interesujący nie tylko ze względu, że jest nowy, lecz również na podwórku ma wielki jar, który jest dość ważnym w tej historii. Dave ma jeden mały problem z nowym pokojem, mianowicie sąsiaduje z swoim wrogiem, Fergusem. Fergus to niepełnosprawny chłopak, który chodzi z naszym zwariowanym bohaterem do jednej klasy i który również jak Dave prowadzi swój kanał na You Tube. Dave uważa go za swojego wroga, ponieważ jego nowy sąsiad ma o wiele więcej subskrybentów. Podczas swoich wyzwań, które w końcu przynoszą mu upragnioną rozpoznawalność, Fergus ukazuje mu się w innym świetle, dzięki czemu może go nazwać swoim prawdziwym przyjacielem.

Podczas kilku rozmów o “Dzienniku Youtubera. Spoko ze mnie gość” spotykałam się z stwierdzeniem, że jest to książka bardzo podobna do “Dzienniczka Cwaniaczka” Jeffa Kinneya. Osobiście nie czytałam książek z tej serii, lecz jeśli jest to prawda, to również i po te książki sięgnę wraz ze swoimi dziećmi, ponieważ przygody Dave’a mnie zauroczyły.

Bardzo spodobał mi się fakt, że główny bohater dojrzał odrobinę w porównaniu do poprzednich jego przygód. W końcu zauważył jakim wsparciem dla niego jest Fergus, który tak naprawdę nie chce go przebić czy podkraść jego pomysłów, wręcz przeciwnie-pomaga mu, ile sił.

Mam nadzieję, że autor uraczy nas kolejnymi przygodami i nie zapomni o komiksach, które znalazły się każdym tomie, są idealne dla tych młodszych czytelników, by trochę poćwiczyć czytanie w chwili, gdy mama im czyta książkę, tak właśnie było w przypadku mojego syna.

Niektórych może zrazić fakt, że powstała kolejna książka zachwalająca tak bardzo kolejną platformę, która dosłownie wciąga w swoje macki coraz to młodszych czytelników, lecz jeśliby potraktować ją jako zwykłą rozrywkę, to nie powinna ona nikomu przeszkadzać. Za książkę do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu MUZA.