Gladiatorka recenzja

To nie jest kolejna książka o pięknej dziewczynie, która w swoim równie pięknym życiu spotyka (a jakże) pięknego księcia z bajki. „Gladiatorka”, debiut Russela Whitfielda, zapada w pamięć na długo.

Powieść dotyczy losów Lysandry – spartańskiej kapłanki, wziętej do niewoli i zmienionej w gladiatorkę. Arogancka i pewna siebie dziewczyna nie wszystkim odpowiada, a wrogowie zrobią wszystko, aby ją zniszczyć. Równolegle obserwujemy zmiany w psychice bohaterki – początkowe załamanie stopniowo zastępują inne uczucia, a codzienny wyczerpujący trening sprawia, że staje się coraz lepsza w swoim fachu. Jakie to uczucie, stać na arenie otoczonej przez tłum, domagający się krwi i patrzeć w oczy przeciwniczki, którą trzeba zabić? Jeśli się zawahasz, to ona wyśle cię do Hadesu. Musisz zadbać o to, by znalazła się tam pierwsza.


Książka początkowo przyciągnęła moją uwagę wyjątkowym, pięknym wydaniem. Stoi na mojej półce już dość długo, a ja cały czas jestem pod wielkim wrażeniem okładki. Świetnie wykonana praca grafików tylko zachęca, by otworzyć książkę i zacząć czytać. I słusznie, bo warto.

Autor książki interesuje się starożytną Grecją i Rzymem. Dzięki swojej wiedzy świetnie oddał realia tego okresu. Czytelnik, zagłębiając się w świecie przedstawionym przez Whitfielda, czując się, jakby naprawdę tam przebywał. „Brutalny, a zarazem fascynujący świat rzymskiej areny” – głosi fragment recenzji na okładce i idealnie oddaje w tych paru słowach zawartość książki. Bohaterów niejednokrotnie spotykały takie sytuacje, że miałam ochotę odłożyć książkę, żeby nie czytać o ich cierpieniu. Ciekawość jednak zwyciężała i nie żałuję tego, bo każda strona „Gladiatorki” wypełniona jest akcją, od której nie można się oderwać.

Początkowo brakowało mi głębszego opisu emocji głównej bohaterki, ale później doceniłam fakt, że narracja jest prowadzona odpowiednio do jej charakteru. Dzięki temu wszystko świetne ze sobą współgrało. Lysandrę, choć irytowała czasem swoją pewnością siebie i poczuciem wyższości, pokochałam całym sercem. O postaciach takich jak ona nie sposób zapomnieć.

Myślę, że za jakiś czas wrócę do „Gladiatorki”. Autor zawarł w swojej książce prawdy, które są aktualne także dzisiaj. A zakończenie rozkłada na łopatki.

Z pewnością nie jest to książka dla każdego – niektórych może zniechęcić szczegółowy opis krwawych pojedynków, morderczych treningów i zatargów między niewolnikami. Jednak ci, którzy zdecydują się sięgnąć po tę powieść, na pewno będą zadowoleni z wyboru.