Florystki recenzja

Mam już ich kilka przeczytanych książek autorki na swoim koncie i choć bywało różnie to z uporem ciągle wracam do jej powieści, bo zawsze mnie czymś zaskoczy. Tak było i tym razem.

Gdy Sonia wchodzi do kwiaciarni Chloris w której od dawna pracuje nie spodziewa się bałaganu jaki tam zastaje. A gdy na na nożycach znajduje krew jest już mocno zaniepokojona. Jej szefowa a zarazem przyjaciółka Helena nigdy nie pozwoliłaby sobie na taki rozgardiasz. Jednak Helena zapadła się pod ziemię. Tropy prowadzą w góry. Im mocniej Sonia zagłębia się w życie swojej przyjaciółki tym więcej tajemnic odkrywa. O co w tym wszystkim chodzi?

Książka od początku mocno wciąga. Od razu zostajemy wciągnięci w akcję odnalezienia Heleny. Właściwe możemy spodziewać się najgorszego. Jak to u pani Sinickiej, napięcie chwilami mocno daje się we znaki. Gwałtownie narasta, po czym opada, by znów nas zaintrygować. Z wielkim zainteresowaniem odkrywałam kolejne części układanki. I tym razem zostałam kompletnie zaskoczona rozwiązaniem. Dodatkowo satysfakcję przyniósł mi epilog. Ale co tam się właściwe zadziało to musicie dowiedzieć się sami. Trochę wkurzała mnie postać Soni. Była dla mnie dość nieporadna i mało logiczna. Ale w zakończeniu trochę zyskała w moich oczach. Lubię książki autorki za tę gęstą i mroczną atmosferę co sprawia, że z przyjemnością chwycę za kolejną jej książkę.

"Helena Bardo – utalentowana florystka i właścicielka kwiaciarni Chloris, tworząca zachwycające bukiety, z których każdy zdaje się opowiadać jakąś tajemniczą historię – znika bez śladu. Ostatnim znakiem jej obecności są krople krwi błyszczące na nożycach i szpulach wstążek.

Najlepsza przyjaciółka Heleny – Sonia – która również pracuje w Chloris, wraz z policją rozpoczyna desperackie poszukiwania, starając się rozwikłać sprawę zaginięcia. Z każdym dniem utwierdza się jednak w przekonaniu, że nikomu nie może ufać, nawet mężowi swojej zaginionej przyjaciółki. Pewnej nocy dostaje zagadkową wiadomość – nadawca ostrzega, że ta sprawa dotyczy także jej.

Czy Helena naprawdę była tak idealna, jak jej ukochane białe kalie? A może latami skrywała coś przed światem? Jedno jest pewne: korzenie rodzinnych tajemnic sięgają bardzo głęboko."