Autor: @powiescidlo ·1 minuta

2020-08-28

Skomentuj

6 Polubień

Literatura skandynawska była, jak do tej pory, dla mnie nowością. Poza kilkoma wyjątkami, między innymi znaną z literatury dziecięcej Astrid Lindgren i norweskim pisarzem Jo Nesbo, nie potrafiłabym wymienić innych nazwisk pisarzy pochodzących z tego obszaru geograficznego. O serii dzieł pisarzy skandynawskich słyszałam jednak wiele dobrego, postanowiłam więc zapoznać się bliżej z pozycją autorstwa Stiga Dagermana niosącego tajemniczy tytuł „Poparzone dziecko”.

„To nieprawda, że poparzone dziecko unika ognia. Ciągnie je do płomienia jak ćmę do światła. Wie, że jeśli się zbliży, znów się poparzy. Mimo to podchodzi bliżej”. Cytat ten jest idealnym streszczeniem tej książki. Główny bohater, Bengt, staje przed niezmiernie trudnym życiowym doświadczeniem, jakim jest śmierć jego matki. Jego stan psychiczny nieustannie ulega zmianom, nie tylko ze względu na żałobę, lecz również z powodu procesu przemian, jakie w nim zachodzą- jak poczwarka zmienia się w motyla, tak również on znajduje się na granicy dorosłości, przemiany z młodzieńca w statecznego mężczyznę. Gdy dowiaduje się prawdy o ojcu i jego kochance, dręczą go obsesyjne myśli i koszmary. Lecz tak, jak szybko miłość zmienia się w nienawiść, tak również nienawiść zmienia się w miłość-wkrótce relacje między synem, ojcem, i ich wspólną miłością-kochanką ulegają ciągłym zmianom…

Lektura tej pozycji nie jest rzeczą łatwą. Czytelnika miotają niesamowite emocje, począwszy od fascynacji i poczucia całkowitego zatracenia, po ujście irytacji w niektórych fragmentach. Lecz nie można odmówić jej oryginalności i tajemniczości, przez co książka ta wywołuje wiele kontrowersji już od lat czterdziestych dwudziestego wieku. Wielu zarzuca jej nadmiar psychoanalizy, lecz na mnie jej symboliczność wywarła wielkie wrażenie. Charakterystyczny styl, podobno typowy dla pisarzy skandynawskich, pełen oszczędności w formie, lecz zarazem bogaty w opisy (przy jednoczesnej znikomości dialogów) spowodował, że lektura tej powieści jest powolna, lecz niezwykle bogata w analizę i przeżycia wewnętrzne.

Z całą pewnością jest to niezwykły początek mojej przygody z serią skandynawską. Zdecydowanie nie będzie to też moja jedyna lektura. Przede mną „Oczy Rigela”-oby była ona tak samo udana, jak „Poparzone Dziecko”.

Za możliwość poznania tej genialnej powieści bardzo serdecznie dziękuję Wydawnictwu Poznańskie.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2020-08-28

× 6 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

2 wydania

Poparzone dziecko

Stig Dagerman

6.9/10

Seria: Seria Dzieł Pisarzy Skandynawskich

Magnetyzująca powieść jednego z najbardziej cenionych szwedzkich prozaików XX wieku. „To nieprawda, że poparzone dziecko unika ognia. Ciągnie je do płomienia jak ćmę do światła. Wie, że jeśli się ...

Komentarze

2 wydania

Poparzone dziecko

Stig Dagerman

6.9/10

Seria: Seria Dzieł Pisarzy Skandynawskich

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Właśnie analiza, to znaczy świadomość, jest najpotężniejszą bronią człowieka

„Poparzone dziecko” jest książką, którą czytałam z trudnością, ze względu na ogrom negatywnych uczuć, jakie emanują z tej książki, ale też smutku. Książka zaczyna się długim opisem pogrzebu i stypy p...

@jatymyoni

W rytmie żałobnego marsza

Przyszedł ten czas, gdy i ja postanowiłam się zmierzyć z "magnetyzującą powieścią jednego z najbardziej cenionych szwedzkich prozaików XX wieku". Ta powieść w latach 40. podzieliła krytyków na dwa ob...

@czerwonakaja

Pozostałe recenzje @powiescidlo

Piękna opowieść o szukaniu miłości

"Kachna" oczarowała mnie i zaczarowała. Jest ona niesamowitą opowieścią o poszukiwaniu tego, co najważniejsze w życiu: miłości, szacunku, zrozumienia, troski. Napisana z...

Recenzja książki Kachna

Kryształowe dzieci. Historie uzależnienia od dopalaczy oparte na faktach

Wyjątkowe dzieci, kryształowe dzieci

"Patrząc na ludzi wokół i tą całą maskaradę, uzmysłowiłem sobie, że wcale nie jest łatwo być sobą w dzisiejszych czasach. Tak w stu procentach sobą, a nie zbiorem cech, ...

Recenzja książki Kryształowe dzieci. Historie uzależnienia od dopalaczy oparte na faktach