Matrioszka recenzja

Czytaliście książki, w której przewija się rosyjska mafia??

Dla mnie to pierwsze spotkanie z bratwą i powiem Wam, że nie spodziewałam się, że ta książka tak bardzo przypadnie mi do gustu i będzie mi się podobać! I choć znawcą w strukturach mafijnych nie jestem, tak z pewnością historia sama w sobie była tak genialna, że książki aż nie chciało się kończyć!

Wierzcie lub nie, ale nie chciałam czytać ostatnich 15 stron! Bałam się, że spełnią się moje najczarniejsze wizje, jeśli chodzi o głównego bohatera. A do tego nie chciałam tak szybko się z nią rozstawać! Pociesza mnie tylko myśl, że czerwiec już za pasem!

Marta to zwykła dziewczyna, która jak każda normalna nastolatka chodzi do szkoły, a do tego uwielbia grać w siatkówkę i w tej dziedzinie się spełnia. Gdy pewnego dnia, po wygranym meczu, wraca do domu, coś jest bardzo nie tak… okazuje się, że w kuchni spotyka groźnych mężczyzn, którzy zabijają jej ojca, a ją samą zabierają do Rosji. Jeden z nich – ten najstarszy i najgroźniejszy, twierdzi, że jest jej biologicznym ojcem, ale przy porodzie powiedziano mu, że jego córka zmarła! Jak Marta poradzi sobie w nowym miejscu, w otoczeniu nowych ludzi? Gdy jej całe życie wywróci się do góry nogami?

Cały czas ciężko mi uwierzyć w to, że jest to debiut. Słyszałam o tej książce wiele dobrego, ale nie spodziewałam się, że aż tak :P Ja od pierwszych stron przepadłam! Styl autorki od razu mi się spodobał, a z każdą kolejną stroną chciałam więcej i więcej. A im dalej byłam, tym wrzało we mnie wszystko ;) ogromny plus za kreacje bohaterów! Sama Matrioszka – młoda dziewczyna, nastolatka, która naraz musi zmienić swoje życie i próbuje dosłownie wszystkiego, aby jakoś uciec od „nowej rodziny”! Jej rodzeństwo – jedni sympatyczni, a drudzy przerażający. Do tego ochroniarze i służba w domu, która w większości przypadków była oparciem dla dziewczyny. I „przyjemny ojczulek”, którego momentami miałam ochotę wysłać w kosmos :D no i Nikołaj, który podgrzewał atmosferę! Każdy z nich, jego kreacja – bardzo mi się podobała. Nawet Izjasław, który wprowadzał nie lada zamęt, ale i przez to, co wyrabiał – te jego „niepoprawne zapędy” - historia była bardziej emocjonująca!

„Matrioszka” wywołała we mnie tyle emocji, że po jej przeczytaniu nie wiedziałam, co mam z sobą zrobić :D z jednej strony cieszyłam się, że poznałam zakończenie, a z drugiej jestem zła – bo skończyło się w taki sposób, że najchętniej to od razu czytałabym kolejną! No bo przecież jak można zostawiać czytelnika w takiej niewiedzy?! :P gratuluje autorce z całego serca, bo książka tak mi się podobała, że od razu trafiła na półeczkę moich ulubionych! Z niecierpliwością czekam już na drugą część! A Wy kochani jeśli nie czytaliście, to naprawdę nie wiecie co tracicie ;) Polecam!!