Gdyby recenzja

„Gdyby” to powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia Pani Marii — mamy Pani Wandy Majewskiej. Dwudziestodwuletnia dziewczyna została ograbiona z pięciu lat, które na zawsze zmieniły jej życie.

Wydarzenia opisane w książce rozgrywają się w latach 1941 -1946. Dwudziestodwuletnia Maria wraz z rodzicami i rodzeństwem oraz tysiącami Polaków, zostaje deportowana w głąb ZSRR. Niewyobrażalny głód, strach, ciągłe poniżanie, choroby, brak lekarstw i beznadziejność istnienia towarzyszą Marii i jej bliskim każdego dnia. Początkowo spolegliwa dziewczyna pomału pielęgnuje w sobie ziarenko buntu. W momencie, gdy zostaje skazana na cztery miesiące więzienia, nie zastanawia się długo i podejmuje decyzje o ucieczce. Od tej chwili każdy dzień to nie tylko walka o kromkę chleba, ale przede wszystkim strach przed dekonspiracją.

Wanda Majewska zabrała mnie w bardzo trudną i niezwykle bolesną podróż śladamy jej mamy. Śledząc losy Marii wielokrotnie w moich oczach iskrzyły się łzy. Czytałam i nie dowierzałam, w to ile Maria miała w sobie siły i woli walki. Strach, który ją paraliżował, był moim strachem, bałam się na równi z nią. Głód, jaki odczuwała — czułam i ja. Przeżyła niewyobrażalne okrucieństwo, dni głodu i zima, a mimo to do ostatnich chwil się nie poddała — walczyła dla siebie i dla swoich bliskich. Pomimo trudnych czasów i sytuacji, w której znalazła się Maria, nie została sama. Los na jej drodze postawił wielu życzliwych ludzi, którzy, pomimo iż sami nie mieli praktycznie nic, nie zostawili jej, a wręcz przeciwnie — pomogli.

„Gdyby” to prawdziwa, bolesna i niezwykle poruszająca opowieść o sile, determinacji i woli przetrwania. To historia, która ukazuje nam, że mimo trudnych czasów ludzie nie tracili nadziei na ocalenie i nadejście lepszych dni. Wanda Majewska oddała w ręce czytelników kawałek własnej historii, która ma na celu przywrócić pamięć o ludziach, po których nie pozostał żaden ślad.

Polecam Waszej uwadze ten tytuł, nie tylko miłośnikom literatury wojennej czy historycznej, tę książkę powinien przeczytać każdy — ku pamięci ludziom, którzy przeżyli niewyobrażalne piekło, jakim była II wojna światowa.