Czwarte Skrzydło recenzja

"Smok bez swojego jeźdźca cierpi,
Jeździec bez swojego smoka ginie."

Nigdy nie spodziewałam się, że czytanie książki o smakach przyniesie mi tyle satysfakcji! Przyznam, że od samego początku podchodziłam sceptycznie do całego tego szumu wokół "Fourth Wing" Rebecci Yarros. Wszyscy wydawali się zachwyceni tym tytułem, a ja trochę miałam ochotę go poznać, a trochę nie. W końcu jednak ciekawość zwyciężyła.
Rety! Jakie to było dobre! Już po przeczytaniu pierwszego rozdziału wiedziałam, że to jest to! Wpadłam jak śliwka w kompot! Wtedy w ogóle mi nie przeszkadzało, że są tam smoki. Wręcz przeciwnie, pokochałam je całym sercem! Od razu poczułam to przyciąganie, tę niepohamowaną chęć parcia do przodu, która towarzyszyła mi chyba jeszcze lata temu, gdy po raz pierwszy miałam okazję czytać "Harry'ego Pottera".

Czy te książki są w jakiś sposób do siebie podobne? Nie, absolutnie nie. Bardziej chodzi mi tu o wrażenie, że to o czym czytam jest jak najbardziej prawdopodobne. Tu nie czuć żadnej sztuczności, wydarzenia przedstawione na kartach książki są tak absorbujące, że wręcz pragniesz by okazały się rzeczywiste. Czytając "Fourth Wing" niemal miałam poczucie, że ja również jestem członkiem tego uniwersum, choć, Bogiem a prawdą, nie do końca chciałabym znaleźć się w tamtym miejscu. Świat, w którym śmierć jest na porządku dziennym, z pewnością nie jest odpowiednim miejscem do życia.
Ale poczytać o nim mogę z największą przyjemnością.

Akcja powieści rozpoczyna się w momencie kwalifikacji Violet do szkoły jeźdźców. Bardzo często w książkach fantasy długo trzeba czekać na rozwój wydarzeń. Tu nastąpił on już na samym początku. Emocje bardzo szybko sięgnęły zenitu i utrzymywały ten poziom przez większą część książki. Naprawdę, na palcach u jednej ręki mogłabym policzyć momenty, kiedy można było złapać oddech. Dzięki temu trudno było mi choć na chwilę odłożyć tę powieść, nie było momentu, który wydawałby mi się do tego odpowiedni. Już teraz wiem, że będę miała olbrzymiego kaca książkowego i trudno będzie mi teraz "wejść" w inny świat.

Poza niesamowitą akcją mamy tu również wątek romansowy i to naprawdę w dobrym stylu. Bohaterowie nie "kleją" się do siebie od początku historii, a ich początkową relację trudno byłoby nazwać przyjacielską. Dopiero w miarę rozwoju akcji sytuacja ulega zmianie.
Na pierwszy pocałunek trzeba było czekać ponad 200 stron, ale za to później leciały wióra (i to dosłownie!). W moim odczuciu wszystko było naprawdę dobrze wyważone. Romans nie przytłaczał akcji, stanowił raczej jej dopełnienie, a mimo to od początku powieści czuć było napięcie między bohaterami, które dodawało szczypty pikanterii.

W książce nie brak też wzruszeń oraz elementów zaskoczenia. Przyznam, że końcowe fragmenty powieści okazały się dla mnie ogromną niespodzianką.
Wtedy moje emocje sięgnęły zenitu.
Jestem szczerze zachwycona tą historią! Już wiem, że w niedługim czasie będę musiała poznać jej kontynuację.
Nie ma innej możliwości.

Bez wahania przyznaję 10/10.