Norweskie noce recenzja

Lubię kryminały, nawet bardzo lubię. Gdy przeczytałam, że: Miller dołącza do Stiega Larssona, Henninga Mankella i Jo Nesbø – <<świętej trójcy>> skandynawskich autorów kryminałów. Powieść Norweskie noce zdecydowanie różni się od ich książek, ale jest równie satysfakcjonująca – po prostu musiałam mieć tę książkę.

W podzielonej na trzy części (I – 59. Równoleżnik, II – Szczury rzeczne, III – Nowa rzeka) powieści, głównym bohaterem jest Żyd, Sheldon Horowitz. Ktoś pomyśli: i co w tym takiego wyjątkowego? Otóż to, że Sheldon ma osiemdziesiąt dwa lata. Jest byłym żołnierzem marines i weteranem wojny w Korei. Od niedawna jest wdowcem i ma pewne kłopoty z pamięcią. Mieszkająca w Norwegii wnuczka zabiera go z Nowego Jorku do Oslo.

Mężczyzna niespodziewanie staje się świadkiem morderstwa. Udaje mu się uratować siedmioletniego chłopca, którego „ochrzcił” imieniem Paul. Barierą prawie nie do pokonania staje się całkowity brak komunikacji między nimi. Sheldon wie, że musi uciekać z chłopcem, musi go ratować. Po piętach depczą im: bezwzględny zbrodniarz wojenny z Bałkanów, Enver oraz norweska policja. Teraz przydałyby się umiejętności, które Horovitz posiadł będąc w wojsku. Tylko, czy mężczyzna, który jest podejrzewany o demencję będzie umiał wydobyć je z głębin umysłu? Na razie coraz częściej prześladują go wizje i koszmary sprzed lat.
Więcej na - http://monweg.blog.onet.pl/2014/10/13/fenomenalne-norweskie-noce/