Fascynacja recenzja

Sięgając po ostatni tom serii o Oskarze Blajerze, pisarzu w godzinie popularności, wiecie jakie czyny wyprawiał z nim autor. Kiedy ginie aktorka, odtwórczyni roli według jego powieści, mężczyzna poznaje do złudzenia przypominająca jego zmarła żonę kobietę. Jednak psychika Oskara zaczyna się plątać, w momencie gdy mordercą wzorując się na bohaterze jego powieści zabija kobietę. Policja rozpoczyna śledztwo, a wokół Oskara zaczyna się robić gorąco, postanawia wytropić mordercę na własną rękę…

Powiedzieć, że czekałam na tą książkę, to jak nie powiedzieć nic. Ja jej wyczekiwałam, codziennie sprawdzając czy nadszedł ten dzień. Autor tak skrupulatnie bawi się naszym umysłem, wprowadzając nas w fabule powieści. Zaczynamy błądzić między zabójcą a głównym bohaterem, psychopatą a socjopatą. Gubimy się, aby na nowo się odnaleźć.
Wielobarwne postacie i zwarta akcja sprawiają, że nie sposób się od tego oderwać. Ciekawość nad rozwiązaniem zagadki jest silniejsza, więc czytamy z zapałem od początku do końca.
Przeszliśmy przez „Inspiracje” i „Obsesje”, a teraz przyszedł czas na psychodeliczną „Fascynację”.

Chcesz znać kolejne kroki Oskara, a może chcesz przeczytać książkę, która zostanie na długo w twojej głowie, sięgnij po tą pozycję.

Są takie tajemnice, za które warto zapłacić każdą cenę. Choć bestsellerowe powieści przyniosły mu sławę, a serial nakręcony na podstawie jego książek okazał się wielkim hitem, Oskar wciąż mieszka w skromnej chatce na odludziu, gdzie skrywa swoją największą tajemnicę. Życie Blajera zaczyna się komplikować, gdy ktoś brutalnie zabija aktorkę grającą główną rolę w serialu opartym na jego powieściach. Kilka dni później Oskar poznaje tajemniczą blondynkę do złudzenia przypominającą zmarłą ukochaną. Dziewczyna przedstawia się jako Luiza, a Blajer widzi w niej idealne odbicie miłości swojego życia. Tymczasem giną kolejne dziewczyny, a sposób działania zabójcy przypomina bohatera jednej z jego powieści. Kiedy policja rozpoczyna śledztwo, a wokół Oskara zaczyna się robić gorąco, postanawia wytropić mordercę na własną rękę... „Najbardziej bolały mnie wizje pierwszych nocy w naszym domu. Byliśmy w nich świeżo po ślubie. Rozpakowywaliśmy ostatnie kartony, Luiza nalewała wino, a ja, nie mogąc się powstrzymać, rzucałem ją na dywan przed kominkiem, rozbierałem i pieściłem. Nasze zbliżenie przerywał dźwięk rozbijanej szyby. Dwóch oprychów wchodziło do domu. Chyba planowali coś ukraść, ale widok nagiej Luizy zmieniał ich zamiary. Pierwszy z nich kijem baseballowym łamał mi nogi w kolanach, potem miażdżył łokcie. Drugi od razu rzucał się na Luizę. Chciałem jej pomóc, ale nie mogłem. Pełzałem po podłodze jak żałosny kawałek mięsa, a oni brali ją we dwóch naraz, rozrywali na pół. Umierała w potwornych męczarniach. Gwałciciele rechotali i ryczeli: „Jesteś idiotą, nie potrafisz ochronić żony we własnym domu!”. Podobnych snów było mnóstwo.”