Krew i Popiół recenzja

Od czasu, gdy została oficjalnie ogłoszona polska premiera "Krwi i Popiołu" Instagram wręcz kipi od zachwytów na temat tej serii. Zarówno w oryginale, jak i po polsku książka zbiera wiele pozytywnych opinii, więc i ja skuszona nimi postanowiłam dać jej szansę. Czy ta fantastyczna powieść przypadła mi do gustu?

Poppy została pobłogosławiona przez bogów wyjątkowym darem, z którym wiążą się jednak też niedogodności. Dnie spędza w odosobnieniu, a swoją twarz musi kryć pod welonem. W skrytości serca zaczyna obawiać się, czy droga, którą podąża jest dobra. Seria niespodziewanych ataków w zamku i śmierć jej przybocznego strażnika sprawiają, że nad jej bezpieczeństwem zaczyna czuwać uzdolniony młody żołnierz- Hawke. Od tego momentu już nic nie będzie takie samo.

Muszę przyznać, że od pierwszej strony poczułam się zaangażowana w lekturę. Już od jakiegoś czasu nie miałam do czynienia z fantastyką tego typu i stęskniłam się za tymi rozbudowanymi światami, silnymi kobiecymi bohaterkami, dynamiczną fabułą i zwrotami akcji. I właśnie to w tej pozycji dostałam. Z każdą stroną odkrywamy nowe karty i wszystko zaczyna układać się w historię, od której nie sposób się oderwać. Autorka dodatkowo ma przyjemny styl pisania, więc mimo że powieść ma 500 stron, nie czułam ich upływu.

Największą dawkę emocji zapewniła mi druga połowa. To właśnie wtedy odkrywamy informacje, dzięki którym wszystko łączy się w sensowną całość i muszę przyznać, że takie rozwiązanie mnie usatysfakcjonowało, a jednocześnie skłoniło do myślenia nad strukturą obecnego świata i tego, jak łatwo jest manipulować poszczególnymi wydarzeniami.

Bardzo podobała mi się postać Poppy. Jest ona silną bohaterką i mimo że czasami popełnia błędy, jestem w stanie jej to wybaczyć i cieszyć się, że zachowuje przy tym trochę rozsądku. Kibicowałam jej i rozumiałam, z jakimi trudnościami się zmaga.

Trochę inaczej miała się z kolei sytuacja z Hawkiem. Niestety nie pokochałam go równie mocno jak inni czytelnicy. Mam wrażenie, że nie miał wyczucia chwili i rzucał dwuznacznymi aluzjami zdecydowanie za często, nawet w sytuacjach, gdy na szali rozgrywało się czyjeś życie i było to zupełnie niestosowane. Do tego nie szanował czasami bohaterki i jej odmowy. Nie jestem jednak w stanie skreślić go całkowicie, bo niektóre jego żarty mnie bawiły i miał też momenty, gdy zachowywał się naprawdę uroczo i opiekuńczo. Ciężar, który nosił na pewno nie ułatwiał mi życia.

Myślę, że książka spodoba się wszystkim fanom fantastyki z wątkiem romantycznym. Książka nie jest bez wad. Powiedziałabym, że czasami jest przewidywalna i schematyczna, ale nie przeszkadzało mi to czerpać przyjemności z lektury i zżyć się z bohaterami. Z niecierpliwością będę wyczekiwać następnych części.

Bardzo dziękuję wydawnictwu You&YA za egzemplarz recenzencki.