Krew i Popiół recenzja

Do czytania ,,Krwi i popiołu" podchodziłam dwukrotnie. Za pierwszym razem, rok temu, ta książka nie zrobiła na mnie większego wrażenia i po przeczytaniu stwierdziłam tylko ,,Ok, może tak być...", po czym odstawiłam lekturę z powrotem na półkę. Ani zakończenie, ani zwrotyakcji nie wywarły na mnie zbyt wielu emocji. Po tygodniu zupełnie już zapomniałam o czym opowiadała fabuła. Jakieś dwa tygodnie temu zrobiłam re-read. Zaskoczyło mnie, ile wątków umknęło mi podczas czytania utworu po raz pierwszy, a po skończonym czytaniu stwierdziłam, iż ,,Krew i popiół" nie jest taki zły, za jaki go wcześniej uważałam. Wciągnęłam się głównie przez buntowniczy charakter głównej bohaterki i jej dążenie do życia własnym życiem, a nie zasadami, które narzucają jej Ascendenci. Poppy doskonale walczy oraz posługuje się bronią, a ze sztyletem z krwawnika w ręku czuje się bardziej komfortowo niż przy kapłankach uczących ją, jak powinna postępować Panna. Chęć do zaznania odrobiny szczęścia oraz wolności sprawia, że Wybrana podejmuje decyzje, które mogą zagrozić nie tylko jej, ale też bliskim jej osobom. Właśnie dzięki temu wszechobecnemu ryzyku czytelnik pozostaje w pewnego rodzaju napięciu, gdy towarzyszy bohaterce w jej przygodach. ,,Krew i popiół" posiada również cechy antyutopii, które ujawniają się podczas dalszego rozwoju wydarzeń. Dzięki temu książka dostarcza jeszcze więcej emocji, gdy próbujemy rozgryźć, po której stronie powinna opowiedzieć się Poppy. Fantastyczne stworzenia zdają się być podobnymi do wzorców, które pojawiały się w literaturze już wcześniej. Zamiast wilkołaków i wampirów są tu ,,wilkłaki" i ,,wampry", które de facto mają do siebie bardzo podobne cechy. Nowością są natomiast Sysuni, których przedstawienie i geneza naprawdę mi się spodobały. Jeżeli więc patrzeć od strony fantastycznych zjawisk czy silnego charakteru bohaterki, dałabym książce ocenę 10/10. Jednakże, jest coś co nieco psuje mi całokształt tej opowieści. Chodzi o wątek romantyczny, który kompletnie mnie nie porwał. Uczucie między Poppy a jej ukochanym wydaje się być płytkie, oparty jedynie na pożądaniu, bez żadnej innej sfery emocjonalnej, a poprzez niektóre opisy staje się po prostu przewidywalny i nieciekawy. Zatem, ,,Krew i popiół" ma zarówno swoje plusy, ale też i minusy, które sprawiają, że czytanie zwyczajnie nam się dłuży. Mimo wszystko, książkę oceniam pozytywnie i w przyszłości sięgnę po kolejne części.