Oskar i pani Róża recenzja

Éric-Emmanuel Schmitt - „Oskar i Pani Róża”

Autor: @Liv ·2 minuty
2012-09-18
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
„[…]Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni. […]”

„Oskar i Pani Róża” to bardziej opowiadanie niż powieść w pospolitym tego słowa znaczeniu. Ale za to jakie jest to opowiadanie. Genialna historia o umieraniu, o spokoju, gniewie, rozumieniu świata. Prosta w przekazie, wspaniała w doborze słów. Niesamowite charaktery…
Czytając ją wyobrażałam sobie Pana Schmitta jak tworzył to dzieło i jak z pełną premedytacją i wyrachowaniem tworzył kolejne zdanie z myślą „tu będziecie płakać”, „a tu będziecie się śmiać”, „ w tym fragmencie zmuszę was do przemyśleń”…
Wszystkie założenia tego francuskiego dramaturga, eseisty i powieściopisarza, z wykształcenia filozofa zadziałały na sto procent. Tak jak zamierzył płakałam, śmiałam się i myślałam, o życiu, śmierci, radości i tajemnicach, o kłamstwie w imię dobra i dobru w imię szczęścia.

„[…]Najciekawsze pytanie wciąż pozostają pytaniami. Kryją w sobie tajemnicę. Do każdej odpowiedzi trzeba dodać "być może". Tylko na nieciekawe pytanie można udzielić ostatecznej odpowiedzi. […]”

Ta książka może, a nawet musi trafić w ręce każdego człowieka. Wspaniale napisana historia dziesięcioletniego chłopca, który umiera na raka, który pogodzony z wizją własnej śmierci odnajduje swój własny sposób na radość, na gniew, na wiarę. Przepięknie pomyślane i niezmiernie pomysłowe listy do Boga, SA napisane w taki sposób jakby faktycznie tworzył je mały chłopiec. Przebija w nich dziecinna prostota, bezpretensjonalność i nuta naiwności, a wszystko ubrane w niezwykłe słowa, które tworzą całość. A ta całość to historia, z którą podrzędny czytelnik nie do końca potrafi się pogodzić, nawet po odłożeniu opowiadania na zaszczytne miejsce w domowej biblioteczce.
Dociera do nas, że ta fikcja literacka, to nie do końca taka fikcja. Bo przecież gdzieś obok nas na prawdę umierają ludzie. Umierają dzieci. Za młodo, za wcześnie, niesprawiedliwie…

„[…]Bo są dwa rodzaje bólu, Oskarku. Cierpienie fizyczne i cierpienie duchowe. Cierpienie fizyczne się znosi. Cierpienie duchowe się wybiera. […]”

Kiedy przeczytałam, ze „Oskar i Pani Róża” to wydarzenie literackie na miarę „Małego Księcia” czułam się nieco zawiedziona, gdyż wspomniany „Mały Książę” mi osobiście się nie podobał, w każdym bądź razie zaryzykowałam. Kiedy czytałam pierwsze zdania wydawało mi się, ze ta opowiastka jest bardzo banalna i raczej mało wartościowa, ale że była niewielkich gabarytów stwierdziłam, że przeczytam ją do końca. I bardzo dobrze, że tak zrobiłam! Tak naprawdę ta książka to jeden wielki cytat. Jedna wielka mądrość. To świadomość własnego życia w paru słowach.

„[…]Próbowałem tłumaczyć rodzicom, że życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrza¬nu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć. […]”

Jak już wcześniej wspomniałam, książka jest zachwycająca. Cała historia jest tak rzeczywista, że aż przeraża. Chwyta za serce i w cale nie chce puścić. Długo, bardzo długo.
Poruszająca pozycja dla tych dużych i małych. Dla szczęśliwych i nieszczęśliwych, a zwłaszcza dla tych zagubionych, którzy nie do końca potrafią pogodzić się z własnym losem. Piękna w prostocie, genialna w przekazie. Mądrze napisana, wartościowa. Jednym słowem ARCYDZIEŁO!

„[…]Codziennie parz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy. […]”
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Oskar i pani Róża
9 wydań
Oskar i pani Róża
Éric-Emmanuel Schmitt
8.9/10

"Oskar i pani Róża" to wydarzenie literackie na miarę "Małego księcia". Czy w ciągu dwunastu dni można poznać smak życia i odkryć jego najgłębszy sens? Dziesięcioletni Oskar leży w szpitalu i nie wie...

Komentarze
Oskar i pani Róża
9 wydań
Oskar i pani Róża
Éric-Emmanuel Schmitt
8.9/10
"Oskar i pani Róża" to wydarzenie literackie na miarę "Małego księcia". Czy w ciągu dwunastu dni można poznać smak życia i odkryć jego najgłębszy sens? Dziesięcioletni Oskar leży w szpitalu i nie wie...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Oscar i Pani Róża to powieść Érica-Emmanuela Schmitta wydana w 2002 roku. Opowiada historię chłopca chorującego na białaczkę, który za namową swojej przyszywanej cioci Róży zaczyna pisać listy do Bog...

@natala.charczynska2002 @natala.charczynska2002

Chętnie w wieku dojrzałym wracam do lektur, które przeczytałam jako nastolatka, bądź młoda kobieta. Za każdym razem stwierdzam, że taki powrót po latach jest niezwykle ekscytujący. Obraz danej książk...

@Jezynka @Jezynka

Pozostałe recenzje @Liv

Zgubne dziedzictwo
Jacek Krakowski - "Zgubne dziedzictwo"

„Rodzina, rodzina, rodzina ach rodzina. Rodzina nie cieszy, nie cieszy, gdy jest…” Zdanie powtarzane za Kabaretem Starszych Panów wydaje się wręcz idealne, aby opisać h...

Recenzja książki Zgubne dziedzictwo
Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!
Nick Vujicic - "Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!"

Sięgałam po tę książkę z myślą, że musi być ona dobra. Przy takim autorze po prostu musi i koniec. Chociaż osobiście nie przepadam za biografiami, a poradników wszelkiej ...

Recenzja książki Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!

Nowe recenzje

Noc poślubna
Noc poślubna
@ladybird_czyta:

Czy jest tu ktoś jeszcze, dla kogo ta książka nosi silne znamiona komedii kryminalnej? Są trupy, są tajemnice z przeszł...

Recenzja książki Noc poślubna
Śledztwo w Sprawie Nadzwyczajnej
Śledztwo
@snieznooka:

„Śledztwo w sprawie Nadzwyczajnej” to trzeci tom cyklu Urząd do spraw dziwnych autorstwa Mateusza Cieślika. Nie spodzie...

Recenzja książki Śledztwo w Sprawie Nadzwyczajnej
Urząd do Spraw Dziwnych
Urząd
@snieznooka:

„Urząd do spraw dziwnych” to pierwszy tom cyklu autorstwa Mateusza Cieślika, przedstawiając świat, na który niewielu by...

Recenzja książki Urząd do Spraw Dziwnych
© 2007 - 2025 nakanapie.pl