Diuna recenzja

Opis wydawcy

Arrakis, zwana Diuną, to jedyne we wszechświecie źródło melanżu. Z rozkazu Padyszacha Imperatora planetę przejmują Atrydzi, zaciekli wrogowie władających nią dotychczas Harkonnenów. Zwycięstwo księcia Leto Atrydy jest jednak pozorne – przejęcie planety ukartowano. W odpowiedzi na atak Imperium i Harkonnenów dziedzic rodu Atrydów Paul staje na czele rdzennych mieszkańców Diuny i sięga po imperialny tron. Oszałamiające połączenie przygody oraz mistycyzmu, ekologii i polityki.

Diuna otrzymała dwie najbardziej prestiżowe nagrody SF: Nebula i Hugo.

Dom Wydawniczy REBIS oddaje czytelnikom nowe, poprawione wydanie cyklu „Kroniki Diuny”, który tworzą: Diuna, Mesjasz Diuny, Dzieci Diuny, Bóg Imperator Diuny, Heretycy Diuny i Kapitularz Diuną.

Książka, którą przeczytałam to Diuna. Jest to powieść o odwadze, ale również o przeznaczeniu, miłości i bezgranicznej ufności, która niekiedy może zawieść z śmiertelnymi skutkami.

Po obejrzeniu filmu zafascynował mnie pustynny świat Diuny i postanowiłam sięgnąć po książkę. Jest to fantastyka, ale w dużej mierze skupiająca się na polityce między galaktycznej. W moim odczuciu na tym bazuje cała książki. Czy to jest wada? Zależy dla kogo, dla mnie, czyli dla osoby, która zazwyczaj siedzi w lekkiej fantastyce, tak. Jednak dla osoby, która po prostu lubi takie pozycje i nie przeszkadzają jej kilku stronowe opisy o zasadach polityki na danej planecie to jak najbardziej super.

Wątki, które mi się bardzo podobały to:
- Wątek mamy Paula, chodzi mi tutaj o szkołę, całą historię z zwykłej kobiety do matki wielebnej
- Wątek małej Ali ( Jednak, w tym wątku było spore... Zniechęcenie? Alia była dwuletnim dzieckiem, a gadała z imperatorem? Jakby, mogę zrozumieć jej moce, większą wiedze, którą dostała od matki, ale no cóż?)

W połowie powieści przeskakujemy o 2-3 lata do przeszłości, co jak dla mnie było nie do końca udanym zabiegiem, gdyż od początku autor tłumaczył wszystkim swoje poglądy.

Końcówka książki była przepełniona tylko samymi opisami, a dialogów były STRASZNIE mało...