Doggerland, Podstęp recenzja

„Podstęp”, to bardzo charakterystyczna książka oprawiana w surowo wyglądająca okładkę, świetnie oddającą klimat skandynawskiego niewielkiego miasteczka. To opowieść o małej lokalnej społeczności, znającej się od pokoleń, której uporządkowane, spokojne życie jest jedynie fasadą. Doggerland nie ma na żadnej mapie, ale czytelnik jest przekonany o prawdziwości tego miejsca. To zasługa Marii Adolfsson, która tak sugestywnie opisała to miejsce, jakby istniało naprawdę.

Poranek po Oistra, wielkiej imprezie na fikcyjnej wyspie archipelagu Doggerland rozciągającego się między Wielką Brytanią a Skandynawią. Karen skacowana budzi się w pokoju hotelowym w towarzystwie niewłaściwego mężczyzny. Inna kobieta zostaje odnaleziona martwa w swojej kuchni. Ktoś dokonał brutalnego morderstwa, zanim mieszkańcy wyspy obudzili się po suto zakrapianej imprezie. Detektyw Karen Eiken Hornby zostaje awansowana na szefa wydziału posterunku policji i przydzielona do poprowadzenia śledztwa w sprawie zabójstwa, ale jest to dla niej nie lada wyzwanie, bo mężczyzną, z którym spędziła noc w hotelu był Jounas Smeed, jej szef. Jego powiązanie z ofiarą, powoduje, że zostaje czasowo zawieszony i musi z boku obserwować postępy w śledztwie, gdyż sprawa dotyczy jego byłej żony.

„Podstęp” jest debiutem literackim Marii Adolfsson, który pod względem literackim jest bez zarzutu, natomiast trochę gorzej wypadła opowiedziana przez autorkę historia kryminalna. Autorka dużo uwagi poświęca drobiazgom, co zdecydowanie spowalnia akcję. Fabuła książki rozkręca się bardzo powoli i zanim zagłębiłam się w tę historię, musiałam przebrnąć przez mnóstwo szczegółowych opisów krajobrazu i postaci.

Nie jest, to książka dla osób, które uwielbiają dynamiczną akcję. Natomiast atutem tej powieści jest rzetelny i szczegółowy opis śledztwa, poszczególnych jego etapów i żmudnej eliminacji kolejnych wątków. Śledztwo toczy się mozolnie. Wydaje się, że jest niewiele punktów zaczepienia, brak dowodów i motywu, dopóki nie wyjdzie na jaw, co miało miejsce w odległej przeszłości.
Całość historii przypomina rzekę, która nieustannie płynie, a wraz z rozwojem akcji staje się coraz bardziej niespokojna. Tempo się zwiększa, wzrasta napięcie i jest coraz więcej zwrotów akcji. Koniec historii jest bardzo dobry, zakończenie nieoczekiwane i zaskakujące. Styl autorki jest bardzo przyjemny i widać, że potrafi pisać, jeżeli zrezygnuje w następnych częściach z drobiazgowych opisów, znacznie podwyższy poziom satysfakcji z lektury. „Podstęp”, to klasyczny kryminał z dobrze wykreowanymi bohaterami, dobrym wątkiem obyczajowym, od którego, gdy wciągnie w swój rytm, trudno się oderwać. Może, to nie jest najlepszy szwedzki kryminał ostatnich lat, ale z pewnością dobry klimatyczny thriller zasługujący na uwagę.