Dziki ogień recenzja

O kwartecie szetlandzkim słyszałem już bardzo dużo, ale nigdy wcześniej nie miałem okazji przeczytać żadnej książki z serii Ann Cleeves. Długo zastanawiałem się, czy zaczynanie od ostatniej części jest w jakikolwiek sposób opłacalne i czy niczego sobie nie zaspoileruje, ale ostatecznie zaryzykowałem i nie żałuje, bo książka okazała się być bardzo dobra.

Damian i Helena Flemingowie to małżeństwo z problemami, które postanowiło przeprowadzić się na Szetlandy wraz z córką i autystycznym synem. Miał to być dla nich nowy początek. Okazało się jednak inaczej. Poprzedni właściciel ich domu popełnia samobójstwo, a jakiś czas później zostają tam odnalezione zwłoki młodej opiekunki do dzieci. Na rodzinę pada cień podejrzeń i stają się ofiarami plotek i krzywych spojrzeń mieszkańców.

Książka wciąga już od pierwszych stron, a warsztat Ann Cleeves jest genialny. Już od dawna miałem kryzys czytelniczy i „Dziki ogień” to zmienił. Pierwszym plusem tej książki jest na pewno świetna kreacja małej, zamkniętej społeczności, w której każdy zna każdego i niczego nie da się ukryć. Mam słabość do książek, które dzieją się w tego typu otoczeniu. Cleeves w bardzo dobry sposób wykreowała wszystkie postacie. Czuć było, że każdy jest inny i każdy był „jakiś”. Bohaterowie książki się ze sobą nie zlewali, a na to zawsze zwracam uwagę. Książka oprócz ciekawego wątku kryminalnego porusza także wiele innych ważnych tematów, jak depresja, autyzm, śmierć bliskiej osoby, trudne relacje z rodzicami. Cała historia jest poprowadzona w bardzo ciekawy sposób, z perspektywy różnych bohaterów, co daje obraz na poszczególne wydarzenia z różnych punktów widzenia. Przez taką konstrukcję książkę ciężko odłożyć, bo ciągle chce się wiedzieć co dalej. Podczas czytania książki tworzyłem wiele różnych scenariuszy odnośnie zakończenia, ale ostatecznie nie udało mi się „odkryć” mordercy, co jest wielkim plusem. Element zaskoczenia to jedna z przyjemniejszych rzeczy podczas czytania kryminałów. Cała historia jest przedstawiona w sposób bardzo „zgrabny” pozbawiona chaotyczności. Wszystkie wątki są logiczne i się ze sobą łączą.

Podsumowując, jest to bardzo dobra pozycja, szczególnie na długie jesienne wieczory. Całość jest bardzo wciągająca i klimatyczna. Książkę można czytać bez znajomości wcześniejszych części. Ja po "Dzikim ogniu" na pewno sięgnę po pozostałe książki z serii, bo myślę, że będzie warto.

Książkę otrzymałem z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl