Klub Dzikiej Róży recenzja

"Klub Dzikiej Róży" zaprasza w progi podupadłego pensjonatu w czasach powojennych, w którym policja odkrywa zwłoki. Mieszkanki Domu strzegą swoich tajemnic, a sekret jednej z nich może szczególnie odmienić ich losy...

Przyznam szczerze, że spodziewałam się zupełnie innej historii, biorąc pod uwagę kategoryzację książki jako kryminał. Owszem, jest tu ten wątek, ale skrywajacy się w tle, który ujęcie ma dopiero w finale. Wcześniej ta, całkiem sporej objętości książka, to połączenie powieści historycznej i obyczajowej o losach i przeszłości każdej z mieszkanek pensjonatu.

Autorka stworzyła ciekawy styl narracji, gdzie kolejne rozdziały, rozpoczynające opowieść kilka lat wstecz, stopniowo przybliżają do obecnych zdarzeń. Dodatkowo kolejny epizod to kolejna opowieść o kobiecie, zanurzona bardzo wnikliwie w jej przeszłych i obecnych dziejach. Głównym nurtem akcji są zaaranżowane przez Grace czwartkowe spotkania, na które dołączają chętnie mieszkanki, jednocześnie zacieśniając więzi, otwierając się na siebie nawzajem, a szczególnie na wspomnianą inicjatorkę, która stanowi spoiwo grupy.

Zróżnicowanie osobowości jest szerokie, a przeżycia kobiet poruszają i wywołują emocje, poruszając przy tym sporo ciekawych kwestii istotnych tak historycznie, jak i współcześnie, jak trudy przystosowania do życia powojennego, sytuacja osób LGBTQ, odczarowanie idealizującej wizji nieskazitelnego macierzyństwa, przemoc domowa, intrygi związane z konfliktem zbrojnym i wiele więcej. Autorka ma bardzo wnikliwe socjologicznie oko, zagłębia się w życie jednostki, dając jednocześnie szerszy, bardziej uniwersalny obraz i przestrzeń do namysłu.

Zabrakło mi nieco jednakowoż wspomnianej części kryminalnej, na którą bardzo liczyłam, a było jej niewiele. Może jakbym od początku nastawiła się na stricte powieść historyczną, to mniej by mi było do tego teksno, a jednak tu za mało wybrzmiał ten motyw dla mnie. Przez to część fragmentów mi się dłużyła w oczekiwaniu już na kulminację w zakończeniu.

Ogólnie jest to niezła książka, czyta się ją ciekawie, choć bardziej polecam osobom szukającym emocjonującej powieści, aniżeli śledczych doznań 😉