Odkupienie Venturi recenzja

“Codziennie walczymy, wyznaczamy nowe zasady, toczymy wojny o ład i porządek, ale kiedy w grę wchodzi miłość, każdy z nas staje się bezradny.”

Do “Antonio Venturi” miałam pewne zastrzeżenie. Nie była to książka zła czy nudna ale nie idealna. Jednak jak już wspomniałam - debiut i na pewne kwestie można przymknąć oko. Druga część dowodzi, że było warto. Czytało mi się o wiele lepiej bez dwóch zdań - ta historia mnie wciągnęła bez reszty.

Wiktoria po dramatycznych doświadczeniach z pierwszej części, doznała amnezji. To reakcja typowo obronna organizmu na nadmiar stresu. Lecz Antonio cierpi bo ukochana go nie rozpoznaje, nie pamięta uczuć jakie zrodziły się między nimi. Dla jej dobra, postanawia odesłać ją do Polski, w bezpieczne i znane jej otoczenie, w którym na spokojnie może dojść do siebie. Bez niego… Bo w końcu ten mafijny świat zrobił jej tyle złego. Może lepiej, że nie będzie tego pamiętać ?

Jednak Vincent nie zapomniał. Jego toksyczna miłość na pograniczu obłędu, da się we znaki jeszcze nie tylko Wiktorii. Czy w końcu uda im się od niego uwolnić? Czy zawsze będzie dla nich zagrożeniem ?

Niby historia miłosna ale okazuje się, że w tej jednej książce znajdziemy nawet 3 wątki miłosne. I nie będzie to w żadnym przypadku, miłość łatwa i taka typowo romantyczna. Nie ma tu co liczyć na kwiatki, serduszka. Ale jak sam opis książki sugeruje “w miłości jak na wojnie” i tu idealnie to pasuje. W związkach Laury czy Ani, jest jak na froncie. U Wiktorii i Antosia też lekko nie będzie. W końcu już tytuł sugeruje, że pora na odkupienie. Za co ? Co przeskrobie nasz bohater ? Ten wątek to dowód na to jak wielkie znaczenie ma zaufanie i jak wiele mogą napsuć pochopnie wyciągnięte wnioski oraz niedopowiedzenia. Ale o co konkretnie chodzi, musicie przekonać się osobiście.

“Kiedy poznałam Antonio, myślałam, że będzie moją największą zgubą. Moje życie wywróciło się do góry nogami. (...) Z czasem, kiedy go pokochałam, chciałam podziękować bratu, ponieważ w całym tym nieszczęściu znalazłam miłość. Drugiego człowieka, który ofiarował mi swoje serce i ciało.”

Czy miłość tu wygra ? Musicie sprawdzić. Z pewnością będzie miała pod górkę, przeszkód na drodze do szczęścia bohaterów, nie brakuje. W sumie jak teraz myślę o zawartości tej książki, to na dość skromnej ilości stron, wydarzyło się naprawdę wiele. I możecie być pewni, że nuda tu nie ma szans się wcisnąć. Emocje, niebezpieczeństwo, namiętność, poruszające chwile, nutka humoru. Czasem te dwie pozostałe pary, szczególnie panie, irytowały mnie swoim kapryśnym zachowaniem, ale … można je usprawiedliwić. Panowie też na swój sposób zasłużyli. Czym? Sprawdźcie sami. Warto wg mnie.

Tak więc, widać postęp, wszystko zmierza ku dobremu. Karolina nie próżnuje i korzysta z weny, kolejna książka lada moment będzie wydana. Macie w planie? Znacie może już i tę serię ? Dajcie znać.

Ja dziękuję za egzemplarz i polecam się na przyszłość.