Dziecioodporna recenzja

Claudia i Ben są małżeństwem doskonałym. Kochają się, świetnie dogadują i obydwoje nie chcą mieć dzieci. Cały wolny czas mogą poświęcać sobie i pracy. Ta sielanka niestety kończy się w dniu, kiedy Ben odkrywa, że jednak pragnie zostać ojcem. W przypływie emocji Claudia postanawia wyprowadzić się na jakiś czas ze wspólnego mieszkania i dać Benowi czas na przemyślenie decyzji. Czuje się oszukana i nie rozumie dlaczego mąż tak nagle zmienił stanowisko wobec kwestii posiadania dzieci. Liczy, że jest to chwilowy "kaprys" i za kilka dni stęskniony Ben zadzwoni i poprosi żeby wróciła do domu. Niestety z każdym kolejnym dniem jej telefon milczy. Claudia nie ma jednak wątpliwości. Nie zdecyduje się zostać matką nawet w imię ratowania swojego małżeństwa. Jedynym rozwiązaniem wydaje się być rozwód.
Po rozwodzie Claudia nie może zapomnieć o Benie, wciąż go kocha. Próbuje jednak żyć normalnie i nawet zaczyna spotykać się z Richardem, z którym pracuje. Miłości do męża nie jest jednak w stanie wymazać żaden przelotny romans. Clauda zaczyna mieć wątpliwości, czy rozwód był faktycznie jedynym rozwiązaniem. Może powinna była zdecydować się na dziecko żeby uszczęśliwić Bena i zatrzymać go przy sobie? Tylko czy warto poświęcać przy tym własne przekonania?
W obecnych czasach, kiedy kobiety mają coraz więcej do powiedzenia, a feministki głoszą swoje sztandarowe hasła, kwesta posiadania (lub nie) dzieci wcale nie jest taka prosta. Kobiety teoretycznie mają prawo świadomie i dobrowolnie podjąć decyzje o macierzyństwie, ale jak postrzegana jest kobieta, która na macierzyństwo się nie godzi? Kobieta, która wbrew wszelkim normom społecznym, z własnej woli rezygnuje z posiadania dziecka?
Książka na pewno nie jest dogłębną analizą kobiecej psychiki i trzeba się raczej nastawić na lekką, przewidywalną, ale całkiem przyjemną lekturę, niż na psychologiczne studium przypadku. Nie spodobało mi się w niej zwłaszcza to, że tak naprawdę problem został przedstawiony tylko z perspektywy głównej bohaterki- Claudii. Cała wina za zrujnowanie małżeństwa spada na nią. To ona musi poświęcić swoje stanowisko i poglądy w imię miłości. To ona jest postrzegana jako egoistka. A skoro Ben był takim cudownym mężem to dlaczego nie mógł zrezygnować z dzieci, żeby nie stracić żony? Czy w małżeństwie ma jakikolwiek sens ustalanie sztywnych zasad? Jeszcze wiele innych pytań nasunęło mi się podczas czytania i dlatego, pomimo, że nie była to szczególnie ambitna książka, nie uważam żebym zmarnowała przy niej czas.