Dzieci cienia recenzja

To bolesna i równocześnie niezwykle prawdziwa historia. Nie da się zaprzeczyć, że podobnie dzieje się w wielu domach na całym świecie.

Autorka opowiada jedną historię z kilku perspektyw.

* Monika - kobieta, która w wyniku zbiegu różnych życiowych wydarzeń popada w alkoholizm. "(...) uzależniła swoje szczęście od innych osób, mam na myśli mężczyzn. Nie potrafiła być sama i wręcz rozpaczliwie poszukiwała miłości." Niestety jej kolejne wybory stały się równią pochyłą, po której staczała się na samo dno, nieświadomie pociągając za sobą dzieci.

*Paweł i Jeremiasz - "dwóch chłopców, którzy dorastali, czując w domu zapach alkoholu zamiast świeżego ciasta drożdżowego." Ich dzieciństwa nie można nazwać beztroskim. Alkohol wywołał spustoszenie w ich domu i rodzinie. To pośrednio przez niego zawsze byli obok siebie. "Złość i nienawiść wobec siebie gromadzona przez całe dzieciństwo zniszczyła ich braterską miłość."

*dziewczyna Pawła - za sprawą babci swego chłopaka poznaje od podszewki jego bolesną przeszłość. Odkrywa przyczynę jego wewnętrznej blokady i wycofania. Szczerze pragnie mu pomóc.

Fabuła mocno mną wstrząsnęła. Przykre i straszne jest to, że uzależnieni zazwyczaj zupełnie nie dostrzegają swoich win. Odbierają wszystko jako ciągłe pretensje i zarzuty niemające związku z rzeczywistością. Nałóg trzyma w szachu całą rodzinę. Każdy jest jego ofiarą. Pijący bezpośrednio niszczy swoje zdrowie, ale skrajnie nieodpowiedzialnym zachowaniem rani wszystkich dookoła. Uzależnieni rodzice burzą spokój i wprowadzają nieodwracalne zmiany w psychice dzieci.

Najgorsze było dla mnie obserwowanie dwójki małych chłopców, którzy karmieni złudnymi obietnicami po woli tracili jakąkolwiek nadzieję na szczęśliwe życie. Matka swym egoistycznym zachowaniem codziennie pielęgnowała ziarnko goryczy w ich małych serduszkach.

Przeszłości nie da się wymazać. Można się od niej odciąć, ale nie każdy to potrafi. Osoby wychowane w patologicznych rodzinach, nienauczone prawdziwej miłości miewają trudności w partnerskich relacjach. Często nie potrafią się bezgranicznie oddać drugiej osobie, zaufać i tak po prostu kochać.

Gratuluję Autorce świetnego debiutu i jednocześnie dziękuję za bardzo dojrzały i wartościowych przekaz.